Με το ζόρι παντρειά

 Tο ενδιαφέρον άρθρο του δρα Αυγουστίνου (Ντίνου) Αυγουστή στην «Αλήθεια» της 13ης Δεκεμβρίου 2020 μας πληροφορεί: «Την άνοιξη του 1964, η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδ ρ έ ο υ ενισχύει την άμυνα της Μεγαλον ή σ ο υ με μια πλήρως εξοπλισμένη Μεραρχία».

Παραβλέποντας προς στιγμή την πράξη της 15ης Ιουλίου 1974 από τη χούντα των Αθηνών, η πράξη της άνοιξης του 1964 (χωρίς τη συναίνεση και των δύο άλλων εγγυητριών κρατών) δεν παραβίασε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας; Υπάρχει μήπως κατοχυρωμένο το δικαίωμα η μία πλευρά να ωρύεται για τις παραβιάσεις της άλλης πλευράς και συγχρόνως να αποσιωπά τις δικές της παραβιάσεις; Όταν, από το 1974 και μετά, η ελληνοκυπριακή πλευρά επικαλείται τη νομιμότητα και το δίκαιο, ποιους νομίζει ότι κοροϊδεύει; Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η καταληκτική παράγραφος του άρθρου του δρα Αυγουστή: «Πιο πολύ απ’ όλους [δηλαδή την Τουρκία και τον Μακάριο], την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας ήθελε η ίδια η χούντα των Αθηνών. Το καταγράφει σε βιβλίο του ο ίδιος ο αρχηγός στρατού της χούντας, Γρηγόρης Μπονάνος ο οποίος αποκαλεί τους Έλληνες της Κύπρου πυορροούν πρόβλημα: ‘‘… Δεν ήταν μόνο ο Μακάριος που ήθελε να φύγουν οι Έλληνες αξιωματικοί από την Κύπρον. Ηθελα κι εγώ! Έχω ήδη αναφέρει ότι επίστευα πως κάποιαν στιγμήν η Ελλάς έπρεπε να απεμπλακή από το πυορροούν αυτό πρόβλημα…’’»

Ωστόσο στην Ελλάδα μόνο οι πανάθλιοι χουντικοί της περιόδου 1967 - 1974 ήθελαν «να απεμπλακούν από το πυορροούν πρόβλημα της Κύπρου»; Αντιθέτως, εκτός από τους Γεώργιο Παπανδρέου και Ανδρέα Παπανδρέου, ουσιαστικά σε κάποιο (μικρό ή μεγάλο) βαθμό όλοι οι άλλοι μεγαλοπαράγοντες της Ελλάδας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και μετά το ίδιο ήθελαν! (Παρακαλώ διορθώστε με εάν σφάλλω.) Με το ζόρι παντρειά λοιπόν!