Κι’ άλλες ψευδείς ειδήσεις για τον Αϊνστάιν

Η στήλη «έφυγαν» στη σελίδα τα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» της 18.04.2021 μνημονεύει τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και εξυμνεί τις δήθεν επιτεύξεις του. Ευχαριστώ την «Αλήθεια» που μου έχει δώσει την ευκαιρία να αποδομήσω μερικούς από τους πολλούς αβάσιμους και ανόητους ισχυρισμούς του Αϊνστάιν. Συγκεκριμένα, το άρθρο μου «Η ασχετοσύνη της σχετικότητας με την αλήθεια» στη σελ. 21 στην «Αλήθεια» της 15.02.2021 αντικρούει και ανατρέπει μερικές από τις πάμπολλες ψευδείς ειδήσεις (fake news) για τις δήθεν πειραματικές αποδείξεις και τεχνολογικές εφαρμογές της όντως άσχετης με την πραγματικότητα σχετικότητας. Παρακαλώ επιτέψετέ μου να διορθώσω εκείνους από τους ανυπόστατους ισχυρισμούς για τον Αϊνστάιν στη στήλη της 18.04.2021 που μπορούν να διορθωθούν με λίγα λόγια.

Καταγράφεται λοιπόν στο εν λόγω σημείωμα: «Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν βραβεύτηκε με Νόμπελ το 1921 για τη σχετικότητα». Ο Αϊνστάιν βραβεύτηκε το 1921 με το Νόμπελ φυσικής όχι για τη σχετικότητα αλλά για μια άλλη θεωρία που κι’ εκείνη είναι ανακριβής! Παρεμπιπτόντως, αυτός που βραβεύτηκε το ίδιον έτος 1921 με το Νόμπελ χημείας ήταν ο Frederick Soddy (1877-1956) "for his contributions to our knowledge of the chemistry of radioactive substances, and his investigations into the origin and nature of isotopes." Δηλαδή αυτή η εργασία δεν είναι μόνο χημεία αλλά και φυσική και, στην εκτίμηση του γράφοντος, μια από τις πολύ λίγες θεωρητικές εργασίες των φυσικών επιστημών του 20^ου αιώνα που είναι ορθές και που άξιζε να βραβευτούν! Πώς λοιπόν ο Frederick Soddy αξιολόγησε τη σχετικότητα του συμβραβευμένου του Αϊνστάιν; - a swindle (= μια απάτη)!!

Καταγράφεται επίσης στο ίδιο σημείωμα: «Στα πρώτα 15 χρόνια του 20ού αιώνα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ανέπτυξε μια σειρά από θεωρίες που διακήρυξαν, για πρώτη φορά, την ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια.» Αυτή η ψευδής είδηση διαψεύδεται εύκολα από ένα σύντομο άρθρο «Whose Famous Formula?» που δημοσιεύτηκε στο αξιο-πίστευτο «American Physical Society News» (October 2000, Volume 9, Number 9):

«In APS News, August/September 2000, the "This Month in Physics History" column was entitled "September 1905: Einstein's Most Famous Formula," and it stated: "But it was later that year (1905), in a paper received by the Annalen der Physik on September 27, applying his equations to study the motion of a body, that Einstein showed that mass and energy were equivalent, a startling new insight he expressed in a simple formula that became synonymous with his name: E=mc². However, full confirmation of his theory was slow in coming. It was not until 1933, in Paris, when Irene and Frederic Joliot-Curie took a photograph showing the conversion of energy into mass." In contrast, the "100 YEARS AGO" item in the 6 April 2000 issue of Nature (Vol. 404, p 553) is taken from the 5 April 1900 issue of Nature (note the dates), and it states: "The calculations of M. Henri Becquerel show that this energy is of the order of one ten-millionth of a watt per second. Hence a loss of weight of about a milligram in a thousand million years would suffice to account for the observed effects, assuming the energy of the radiation to be derived from the actual loss of material." The assumption that accounts for the stated figures in the 5 April 1900 issue of Nature is E=mc². But according to APS News, this is "Einstein's most famous formula" which in September 1905 was "a startling new insight." I think that there is a problem that ought to be resolved. Caroline H. Thompson, Aberaeron, UK»

Σημειωτέον, το δήθεν έγκυρο «Nature» αρνήθηκε να δημοσιεύσει το σύντομο άρθρο «Whose Famous Formula?»! Αν δεν με γελά η μνήμη μου, η δήθεν «ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια» και ο τύπος E=mc² χρονολογούνται από το 1880, δεκαετίες πριν τον Αϊνστάιν. Χειρότερα, όλες οι δήθεν «ισοδυναμίες» είναι ασήματες και ανόημες, δηλαδή είναι αερολογίες, χωρίς καμία επιστημονική έννοια και σημασία. Αυτό και πάρα πολλά άλλα σφάλματα τα εντόπισα από τη δεκαετία του 1970. Το 1988 μου δόθηκε η ευκαιρία να τα ανακοινώσω σε ακροατήριο εκατοντάδων καθηγητών και φοιτητών όλων των ειδικοτήτων στο διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο του πανεπιστημίου Bologna «Imola Conference on University and Research, 5-7 September 1988». Η 35-σέλιδη διάλεξή μου, “On the Method and Scope of Research”, που ήταν και το keynote lecture, δημοσιεύτηκε στα Proceedings (pp. 157-192): Universita Degli di Bologna, Edizioni Martello. Δυστυχώς η ανταπόκριση ήταν το παντοτινό «ρούφηγμα της γλώσσας» και η «ένοχη σιγή», και επομένως τα υπεραιωνόβια λάθη παραμένουν εν ζωή και συνεχίζουν να ζημιώνουν και την επιστήμη και την όλη κοινωνία. Ενδιαφέρεται κανένας να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τον αγώνα; Πότε λοιπόν θα πάψουν οι (υπεραιωνόβιες!) ψευδείς ειδήσεις όχι μόνο για τον Αϊνστάιν αλλά και για όλους τους ψευδο-ήρωες του μεταμοντέρνου σκοταδισμού;

Για την ελαττωματική παγκόσμια παιδεία

 Στην εξαιρετική μελέτη του για την επιστημονική σπουδαιότητα και τη φυσική και πολιτισμική ομορφιά του Τροόδους στον «Φιλελεύθερο» της 28.02.21, ο δρ Οικονομικής Γεωλογίας Δημήτρης Κ. Κωνσταντινίδης επεσήμανε ένα σοβαρό πρόβλημα της ελλειμματικής και ελαττωματικής παγκόσμιας παιδείας, για το οποίο επιθυμώ να συνεισφέρω στην επίλυσή του. Έγραψε λοιπόν ο δρ Κωνσταντινίδης:

«Μέσα από την έρευνα προσπαθούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί η Μητέρα Φύση, αλλά υπάρχουν πράγματα που μας μπερδεύουν. Διάβασα προσεκτικά το τελευταίο έργο μιας από τις μεγαλύτερες διάνοιες της Ιστορίας, του Steven Hawking (1942 – 2018), που έχει τίτλο «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα». Αυτή η διάνοια έδωσε απαντήσεις σε πολλά μυστήρια που μας απασχολούν: Πως ξεκίνησαν όλα στο σύμπαν; Υπάρχει νοήμων ζωή και αλλού; Έχει νόημα να αποικίσουμε το διάστημα; Θα επιβιώσουμε πάνω στη Γη; Υπάρχει Θεός; Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως, ανεξάρτητα από τα μυστήρια που μας κρύβει ακόμα η Φύση, υπάρχουν τόσα απλά και συναρπαστικά πράγματα στη Γη, που καλύτερα να τα απολαμβάνουμε, όσο δεν είναι πολύ αργά.»

Το τελευταίο συμπέρασμα είναι ασφαλώς ορθότατο, ωστόσο για να απαλλαγούμε από τα «πράγματα που μας μπερδεύουν», και που προκαλούν πολλή ζημιά στην ανθρωπότητα, είναι απαραίτητο να διορθωθούν τα πολύ κακώς έχοντα που έχουν δημιουργήσει τα μυστηριώδη μπερδέματα! Εκεί λοιπόν που οι σωστοί επιστήμονες διακρίνουν «πράγματα που μας μπερδεύουν» και που χρήζουν επείγουσας διαλεύκανσης, οι διάνοιες του μεταμοντέρνου σκοταδισμού από τον Albert Einstein (1879-1955) και μέχρι τους Richard Feynman (1918-1988), Stephen Hawking, και Δημήτρη Νανόπουλο βλέπουν μια ικανοποιητική, ακόμα και θαυμάσια, κανονικότητα!

Όπως έδειξα σε προηγούμενα άρθρα μου στην «Αλήθεια», στα «πράγματα που μπερδεύουν» περιέχονται και (τώρα υπεραιωνόβια) παιδαριώδη σφάλματα στα οποία οι εν λόγω διάνοιες έχουν υποπέσει και δεν έχουν διορθώσει ποτέ, όπως επίσης δεν έχουν διορθώσει και λάθη που οι διάνοιες έχουν διδαχθεί στο σχολείο και που τα εν λόγω λάθη συνεχίζουν να διδάσκονται σε όλα τα σχολεία του κόσμου ! Επί παραδείγματι, ένα καθημερινό φαινόμενο που διδάσκεται λανθασμένα ακόμα και στο δημοτικό σχολείο είναι το ότι ο επίπεδος καθρέφτης αλλάζει το δεξιά με το αριστερά αλλά δεν αλλάζει το πάνω με το κάτω. Αυτό το χοντρό σφάλμα (που μάλλον χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα!) μπορεί να επιδειχθεί εύκολα με κοινά αντικείμενα που όλοι έχουμε στα σπίτια μας.

Ένα δεύτερο παράδειγμα έχει σχέση και με το Τρόοδος. Βλέπουμε κάθε μέρα και στις εφημερίδες και στα κανάλια τις (μέγιστες και ελάχιστες) θερμοκρασίες σε διάφορα σημεία της Κύπρου. Το παράδοξο (πόσοι έχουν αναρωτηθεί γιατί) είναι πως πάντα η πιο χαμηλή θερμοκρασία είναι στην κορυφή του Τροόδους ακόμα και το μεσημέρι που είναι πιο κοντά στον ήλιο. Όλα τα βιβλία που έχω δει δίνουν μια λανθασμένη εξήγηση που χρονολογείται από τον 18^ον αιώνα! Πόσοι εκπαιδευτικοί έχουν προσέξει αυτά τα στοιχειώδη λάθη, και πόσοι έχουν ανακαλύψει τις επιστημονικά ορθές εξηγήσεις; Στο άρθρο «Αγνωστικισμός και λανθασμένες διδασκαλίες» στην «Αλήθεια» της 06.07.2020 κάλεσα τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν τα εν λόγω στοιχειώδη σφάλματα, αλλά και όλους που τα έχουν διδαχθεί, να σχολιάσουν. Η αναμενόμενη συνέχεια ήταν ακριβώς αυτή που προέβλεψε ο κος Τάκης Αγαθοκλέους στο άρθρο «Περί Δικαιοσύνης» στην «Αλήθεια» της 28.05.2020 – «ρούφηγμα της γλώσσας» και «ένοχη σιγή». Σ’ αυτές τις εύστοχες φράσεις ευχαρίστως προσθέτουμε και τη φράση «δειλές σιωπές» από το πρόσφατο άρθρο «Η πολιτική της ειλικρίνειας και οι πολιτικοί » στην «Αλήθεια» της 30.03.2021 του κου Σταύρου Τσαγγαρίδη. Υπενθυμίζουμε και τις δημόσιες υποχρεώσεις των καθηγητών καθώς οι παχουλοί μισθοί και χορηγίες για την έρευνα προέρχονται κυρίως από τον φορολογούμενον πολίτη.

Αυτή η σκανδαλώδης κατάσταση συντρίβει και τη σύγχρονη άποψη του εκπαιδευτικού κατεστημένου όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων πως ο στόχος της παιδείας είναι οι μαθητές να μαθαίνουν από μόνοι τους, να αναπτύσσουν κριτική και καινοτόμο σκέψη, και άλλοι παρόμοιοι ευσεβοποθισμοί. Αφού όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων έχουν αποδειχθεί ανίκανοι σε όλα αυτά, πώς είναι δυνατόν να τα μεταδώσουν στους μαθητές;

Επίσης, στο άρθρο «Περί φαντασίας, γνώσης, λογικής και επιστήμης» στην «Αλήθεια» της 09.03.2021 έδειξα ότι τα, κατά τον δρα Δημήτρη Κ. Κωνσταντινίδη, «πράγματα που μας μπερδεύουν» δεν είναι συμπεράσματα της ορθής επιστημονικής μεθόδου αλλά φαντασιώσεις των προαναφερθέντων φαντασιόπληκτων διανοιών του μεταμοντέρνου σκοταδισμού. Έτσι ερμηνεύονται τα πολλά παιδαριώδη σφάλματα του Einstein και των ψευδο-ειδημόνων συναδέλφων του, που μου δόθηκε η ευκαιρία να επεξηγήσω με άρθρα μου στην «Αλήθεια» τους τελευταίους δέκα μήνες.

Στα άρθρα «Αγνωστικισμός και λανθασμένες διδασκαλίες» και «Τα πάντα είναι αβέβαια;» («Αλήθεια» 20.01.21) ανέδειξα και το μάλλον πιο ανόητο σφάλμα που έχει διαπραχθεί σε όλη την ιστορία, και που έχει οδηγήσει στο ακόμα πιο βλακώδες συμπέρασμα πως ο δημιουργός του σύμπαντος δεν είναι ένας παντοδύναμος θεός αλλά η μικροσκοπική κβαντική αβεβαιότητα στη γνώση των κων Heisenberg, Hawking, Feynman, Νανόπουλου, ... !!! Γι’ αυτόν το σκοπό χρησιμοποίησα ένα απόσπασμα από το δήθεν έγκυρο «Scientific American» του 1953. Το «A Brief History of Time» του Steven Hawking του 1988 είναι το βιβλίο που έχει πουλήσει πιο πολλά αντίτυπα από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο επιστημονικού περιεχομένου. Όπως και το «Scientific American» εκδίδεται για να εξηγήσει στον αναγνώστη τις δύσκολες έννοιες της επιστήμης, έτσι και το «A Brief History of Time» (μας διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Hawking) γράφτηκε για να εξηγήσει στον αναγνώστη τις δύσκολες έννοιες της φυσικής. Το σπουδαίο σημείο που πραγματικά τρομάζει είναι το ότι σ’ αυτό το βιβλίο του 1988 (και υποθέτω σε οποιοδήποτε άλλο μεταγενέστερο σύγγραμμα και πανεπιστημιακή διδασκαλία) είναι αδύνατον να ανιχνευθεί το εν λόγω πιο ανόητο σφάλμα στην ιστορία. Η εξήγηση αυτής της ελεεινής και αλγεινής κατάστασης περιέχεται σε μια αποκαλυπτική παραδοχή της άλλης αναφερθείσας διάνοιας του μεταμοντέρνου σκοταδισμού, του Richard Feynman. Ο βιογράφος του Feynman λοιπόν James Gleick, στο άρθρο του "The human face of genius" στη Βρετανική εφημερίδα «The Independent» (4 January 1993, p.13) έγραψε:

«Richard Feynman once admitted during a lecture that he was giving 'what I [Feynman] call a "physicist's history of physics", which is never correct. What I [Feynman] am telling you is a sort of conventionalised myth-story that the physicists tell their students, and those students tell their students, and is not necessarily related to the actual historical development, which I [Feynman] do not really know!'»

Δηλαδή, στους αιώνες του μεταμοντέρνου σκοταδισμού (20^ό και 21^ο) πάμε από το κακό ολοταχώς στο χειρότερο – από ένα νοητικό λήθαργο η παγκόσμια κοινωνία έχει υποπέσει σε ένα πιο βαθύ πνευματικό κώμα και παράλυση από τα οποία είναι σχεδόν αδύνατον να εξέλθει.

Η περίεργη σχέση του Σενέρ Λεβέντ με τους αφιλότιμους Ελληνοκύπριους

 Με την ευκαιρία της πρόσφατης δημοσίευσης στην τακτική στήλη του στον «Πολίτη» του άρθρου του Σενέρ Λεβέντ για τη χειρότερη σφαγή στο έδαφος της Κύπρου εδώ και αιώνες (από Ελληνοκύπριους στα Τουρκοκυπριακά χωριά Μαράθα, Αλόα και Σανδαλάρης τον Αύγουστο του 1974), ο κ. Πάμπος Χαραλάμπους στη δική του τακτική στήλη στην «Αλήθεια» της 21ης Μαρτίου 2021 κατέγραψε τα δικά του εύστοχα σχόλια στο θέμα του τίτλου του παρόντος άρθρου. Αξίζει να θυμηθούμε ένα διασκεδαστικό περιστατικό από το 2016 στο ίδιο παράξενο θέμα, που καταγράφηκε τότε στον «Πολίτη» από τον ίδιο τον Σενέρ Λεβέντ.

Συγκεκριμένα, την 1η Οκτωβρίου 2016 ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που υποστηρίζουν το ενιαίο κράτος, όπως και ο Σενέρ Λεβέντ, τον προσκάλεσαν για να γιορτάσουν μαζί την επέτειο της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Μεταξύ άλλων κακώς εχόντων, σε προγραμματισμένη ταινία περί της ιστορίας της ΚΔ έγινε η γνωστή αναφορά στην «Τουρκανταρσία του 1963-64», των «Τουρκοκυπρίων στασιαστών και τρομοκρατών», και φυσικά καμιά αναφορά στο Σχέδιο Ακρίτας. Επίσης στο τέλος του εορτασμού παίχθηκε ο εθνικός ύμνος όχι της ΚΔ αλλά ενός άλλου κράτους - της Ελληνικής Δημοκρατίας. Φυσικά η «Τουρκανταρσία του 1963-64» και ο ξένος εθνικός ύμνος (για τον εορτασμό της ΚΔ) πάντα ήσαν απαραίτητα στοιχεία των παραμυθοποιημένων αφηγημάτων και των επίσημων τελετών της ελληνοκυπριακής πλευράς, ωστόσο στον συγκεκριμένο εορτασμό του 2016 είχαν ως επίσημον προσκαλεσμένον και επίσημον ομιλητήν τον Τουρκοκύπριο Σενέρ Λεβέντ! Έτσι λοιπόν έπεσαν οι μάσκες και βγήκαν τα προσωπεία, κι έγινε επί τέλους ολοφάνερη η υποκρισία των Ελληνοκυπρίων Γραμματέων και Φαρισαίων Υποκριτών δήθεν υποστηρικτών της ΚΔ.

Επίσης, στις εκλογές του 2015 και 2019 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Σενέρ Λεβέντ υπέβαλε ανεξάρτητη υποψηφιότητα και φυσικά πήρε πολύ λίγους ψήφους. Το ακανθώδες ερώτημα τώρα είναι: Τα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν επίμονα το ένα ενωμένο ενιαίο κράτος και απορρίπτουν λυσσαλέα τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ), γιατί ποτέ μα ποτέ δεν κάλεσαν τον Σενέρ Λεβέντ που υποστηρίζει με ειλικρίνεια το ένα ενωμένο ενιαίο κράτος να είναι υποψήφιος του δικού τους ελληνοκυπριακού πολιτικού κόμματος, όπως επιτυχώς έπραξε το ΑΚΕΛ το 2019 με τον ομοϊδεάτη τους Νιαζί Κιζίλγιουρεκ; Μήπως επειδή τα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν ενιαίο κράτος και απορρίπτουν τη ΔΔΟ έχουν αυτές τις θέσεις χωρίς ειλικρίνεια και χωρίς εντιμότητα; Αυτή η άθλια απουσία ειλικρίνειας και εντιμότητας στην πολιτική ζωή της Κύπρου δεν έχει εμφανιστεί προσφάτως, αλλά χρονολογείται από πριν την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, που φαίνεται να είναι το μοναδικό κράτος σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας του οποίου οι κυβερνήτες του (και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι) από την ίδρυσή του το 1960 και μέχρι τη σκόπιμα ουσιαστική διάλυσή του το 1963-4 είχαν σκοπό την κατάργησή του, και μάλιστα καταδίωκαν, μέχρι και δολοφονούσαν, τους υποστηρικτές του!

Στην (απομείνουσα) επικράτεια της ΚΔ η 1η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως αργία για τον εορτασμό της ΚΔ ΟΧΙ το 1960 (έτος ίδρυσης της ΚΔ) αλλά το 1979. Γιατί; Επειδή οι «αήττητοι» του 1959 εξαναγκάστηκαν από τους νικητές Βρετανούς να αποδεχτούν (προφανώς προσωρινά και με υποκρισία) τη συγκυβέρνηση της Κύπρου με τους Τουρκοκύπριους και, χειρότερα, τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας χωρίς, οι άφρονες, να μπορούν να προβλέψουν έγκαιρα τους κινδύνους, όμως επιδιώκοντας βλακωδώς τη συνέχιση του αγώνα για την ένωση. Αρκετοί δε από αυτούς αποκαλούσαν τότε (προ-1974) με αξιοθαύμαστη ειλικρίνεια την ΚΔ ως «ψευδοκράτος»! 

Για την ένωση λοιπόν οι «αήττητοι» του 1959 ετοίμασαν το Σχέδιο Ακρίτας και το έθεσαν σε εφαρμογή τον Δεκέμβριο του 1963 με αποτέλεσμα την σφαγή εκατοντάδων (1963 - 1967), χωρίς όμως επιτυχία. Άλλη μια μάταια προσπάθεια για την ένωση έγινε το 1974 με αποτέλεσμα την σφαγή χιλιάδων και την κατάκτηση της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία, κάτι που μερικοί σώφρονες πρόβλεψαν δύο δεκαετίες πιο πριν.

Επιτέλους τότε μόνο, μετά την καταστροφή του 1974, πολλοί Ελληνοκύπριοι κατάλαβαν την ματαιότητα των πράξεων τους, και αρκέστηκαν στο να κρατήσουν το τι απέμεινε από την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά όπως αποδεικνύεται και πάλιν χωρίς την απαιτούμενη ειλικρίνεια και εντιμότητα. Ακόμα και τα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα που χωρίς ειλικρίνεια και χωρίς εντιμότητα υποστηρίζουν επίμονα το ένα ενωμένο ενιαίο κράτος και απορρίπτουν λυσσαλέα τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία συνεχίζουν από το 1964 να σφετερίζονται τα υπουργεία, τις έδρες της Βουλής, τα κρατικά αξιώματα, κλπ, που το σύνταγμα του 1960 αποδίδει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, και ομοίως από το 2004 τις δύο έδρες της Ευρωβουλής (από το 2019 μόνο μία) και τα άλλα ευρωπαϊκά αξιώματα. 

Πιο συγκεκριμένα, ποιοι Ελληνοκύπριοι αποκαλούν την ΔΔΟ ‘ρατσιστική’ και επιδιώκουν το ‘μη ρατσιστικό’ ενιαίο κράτος; Οι ξεκάθαρα ρατσιστές και συγχρόνως ανέντιμοι Ελληνοκύπριοι των οποίων η αρρωστημένη ρατσιστική ιδεολογία οδήγησε, όπως ακριβώς προέβλεψαν οι φρόνιμοι Ελληνοκύπριοι από το 1954, στη διχοτόμηση και σε όλα τα άλλα κακά. 

Καταληκτικά παρατηρούμε ότι μερικοί από τους πιο «λόγιους» αποδεδειγμένα ανέντιμους ρατσιστές κορδώνουν οι αφιλότιμοι με τον ισχυρισμό ότι δήθεν η αγγλική γλώσσα δεν έχει λέξη που να σημαίνει ‘φιλότιμο’. 

Οι «Σατανικοί στίχοι» του 1988 φανέρωσαν τα μπερδέματα του κοσμικού πολιτισμού της Δύσης

 Ως ένας σύγχρονος Πλούταρχος, ο κ. Πάμπος Χαραλάμπους στην «Αλήθεια» της 4ης Μαρτίου 2021 σκιαγράφησε τους (παγκόσμιας εμβέλειας) παράλληλους βίους του «El Diablo» («Ο Σατανάς») του 2021 και «The Satanic Verses» («Σατανικοί στίχοι») του 1988. Δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε στα ΜΜΕ στην Κύπρο το 1988-9, όμως αξίζει να ανακληθούν κάποια σπουδαία (που δηλαδή πρέπει να σπουδαστούν) που γράφτηκαν τότε στον τύπο της Αγγλίας.

Ένα άρθρο του Michael Ignatieff στην κυριακάτικη «Observer» (2 April 1989) είχε τίτλο “Defenders of Rushdie Tied Up in Knots”, που σημαίνει, οι υπερασπιστές του Rushdie [είναι] σφικτοδεμένοι [από τα μπερδέματά τους]. (Ο Salman Rushdie είναι ο βραβευμένος συγγραφέας του «The Satanic Verses».) Η εξήγηση εν συντομία έχει ως εξής: Οι ισλαμιστές (και άλλοι θρήσκοι φονταμενταλιστές) έχουν ένα δόγμα και είναι απόλυτα σίγουροι για το δόγμα που πιστεύουν. Αντιθέτως, οι διανοούμενοι του κοσμικού πολιτισμού της Δύσης έχουν κι αυτοί μια ‘φιλοσοφία’, αλλά ποτέ δεν είναι σίγουροι για τη ‘φιλοσοφία’ τους, όπως οι ίδιοι παραδέχονται. Επομένως, δεν γίνεται να πιστεύουν σε οτιδήποτε διδάσκουν!

Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο λοιπόν οι λόγιοι της Δύσης οι ίδιοι υπονομεύουν τα διδάγματά τους, όπως ο γράφων εξήγησε και στο άρθρο «Τα πάντα είναι αβέβαια;» στην «Αλήθεια» της 20.1.2021. Ως γεγονός, οι ίδιοι έχουν ανοίξει τον τάφο μέσα στον οποίο οι αντίπαλοί τους με χαρά τους ενταφιάζουν! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο τότε συντάκτης θρησκευτικών θεμάτων (religious affairs correspondent) της εφημερίδας «The Times» Clifford Longley βάσιμα ισχυρίστηκε ότι η ‘φιλοσοφία’ του κοσμικού πολιτισμού της Δύσης είναι πια νεκρή και με ευχαρίστηση κι αυτός έκανε τη μεταθανάτια ιατροδικαστική εξέταση! (“Inquest on the Enlightenment”, «The Times», 25.3.1989). 

Παρεμπιπτόντως, ο νεαρός τότε και πολυγραφότατος τώρα Michael Ignatieff εγκατέλειψε και ξέχασε το συγκεκριμένο καυτό παγκόσμιο ζήτημα και ασχολήθηκε με μικροεπαρχιότικες απασχολήσεις όπως η αρχηγεία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (Leader of the Official Opposition) της Βουλής του Καναδά, και από το 2016 President and Rector, Central European University, Budapest. 

Το ανόητο «Τα πάντα είναι αβέβαια» το δίδασκαν και οι γνωστοί σοφιστές της αρχαιότητας. Τότε όμως ήταν η αρχή της φιλοσοφίας. Η ανθρωπότητα τίποτα νέο δεν έμαθε στις ενδιάμεσες χιλιετίες; Πάντως εγώ ο γράφων, όπως πάντοτε, έκανα το καθήκον μου στέλλοντας σημειώματα (που διόρθωναν τα εν λόγω σφάλματα) για δημοσίευση σε όλα τα αρμόδια έντυπα της Αγγλίας. Δυστυχώς, κανένα από τα ΜΜΕ της Αγγλίας θεώρησε σωστό να δημοσιεύσει κάτι δικό μου σ’ αυτό το καίριο θέμα, και μόνο το «Journal of Applied Philosophy» τύπωσε σχετική μελέτη μου με τίτλο “Where the West has Gone Wrong” (Vol. 6, No. 2, 1989, pp. 249-250), που προφανώς και αυτό αγνοήθηκε από τους λίγους πανεπιστημιακούς που χρησιμοποιούν το εν λόγω «Journal of Applied Philosophy». Γι’ αυτό και τα παιδαριώδη σφάλματα στα θεμέλια του πολιτισμού παραμένουν αδιόρθωτα. Γι’ αυτό και «Ο μεταμοντέρνος σκοταδισμός του 20ού και 21ου αιώνα μ.Χ.» («Αλήθεια» 24.2.2021) εξακολουθεί να ζημιώνει την ανθρωπότητα.  

Περί φαντασίας, γνώσης, λογικής και επιστήμης

 Hρήση του Αϊνστάιν, «Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση», που εμφανίζεται τακτικά στα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» χρήζει προσεκτικής εξέτασης και σωστής επεξήγησης. Ένα από τα πολλά σπουδαία (που δηλαδή όλοι που επιθυμούν να αποκ α λ ο ύ ν τ α ι μορφωμένοι πρέπει να τα σπουδάσουν) θέματα που δεν έχω διδαχθεί ποτέ (και πάλιν τα κενά παιδείας!), αλλά ο ίδιος ανακάλυψα, είναι και το εξής:

Οι πλείστες, αν όχι όλες, λέξεις (οι ίδιες ή ετυμολογικά παραπλήσιες) που αναφέρονται στα θέματα της όρασης, αναφέρονται επίσης και στα θέματα της νόησης. Αυτό σίγουρα συμβαίνει στην ελληνική και αγγλική, γλώσσες που γνωρίζω αρκετά καλά, και υποθέτω και σε άλλες (αν όχι όλες τις) γλώσσες: όραση και όραμα, ενόραση / θωρώ και θεωρώ / βλέπω και (προ-)βλέπω / παρατηρώ και παρατηρώ / κοιτάζω και κοιτάζω / είδα και οίδα, ιδέα / φάση και (πρό-)φάση / φαίνομαι και φαντάζομαι, φαντασία, φάντασμα / see και see / view και view / vision και vision / vista και vista / observe και observe / image και imagine / appear και apparition / spectrum και spectre / phenomenon και phantom / spectate και speculate, σπεκουλαδόρος... Στην αγγλική γλώσσα υπάρχει και η φράση «the mind’s eye» που βλέπει «mental images».

Οι λέξεις λοιπόν «φαινόμενο» και «φαντασία» είναι μεν ετυμολογικά συγγενικές, ωστόσο χρειάζεται απόλυτη προσοχή για να κατανοήσουμε και να αποσαφηνίσουμε τις διαφορετικές τους σημασίες και κρίσιμους ρόλους στην επιστημονική μέθοδο. Πρώτα διορθώνουμε τη γνωστή (αλλά ανακριβή) φράση, «τα φαινόμενα απατούν», με τη σωστή φράση, «μερικά φαινόμενα ενίοτε απατούν», και προσθέτουμε ότι είναι η φαντασίες ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΩΝ (υποτίθεται επιστημόνων) που κατά κανόνα πιο συχνά και πιο πολύ (αυτ-)απατούν! Αυτό συμβαίνει επειδή η πραγματικότητα είναι ΜΙΑ ενώ τα δημιουργήματα της φαντασίας είναι ΑΠΕΙΡΑ και έτσι είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί προσεκτικά το ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ δημιούργημα της φαντασίας που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κάτι που συχνά ΔΕΝ είναι εύκολο. Χειρότερα... Για να επιδείξουμε τα χειρότερα αυτής της υπόθεσης, επικαλούμαστε τη σοφία του μακαριστού τώρα Αλέκου Κωνσταντινίδη. Ο Αλέκος Κωνσταντινίδης λοιπόν έχει ορθώς τιμηθεί για τα πολλά αξιόλογα και αξιέπαινα προτερήματα, αρετές και έργα του. Το παρόν σημείωμα επιχειρεί να αναδείξει ακόμα ένα σπουδαίο (και με παγκόσμια εμβέλεια!) στοιχείο στο έργο του Αλέκου Κωνσταντινίδη. 

Συγκεκριμένα, στην καθημερινή στήλη του στην «Αλήθεια» της 09.01.2021 με τίτλο «Οι εξελίξεις του κυπριακού και η σημασία της λέξης εξέλιξη», ο Αλέκος Κωνσταντινίδης εντόπισε και επεσήμανε καίρια «ερωτηματικά για την εξελικτική πορεία του homo sapiens». Από τη δεκαετία του 1970, παρακολουθώ τακτικά τον Τύπο και το ραδιόφωνο της Βρετανίας, και ποτέ δεν πρόσεξα κάτι ανάλογο από τους τακτικούς αρθρογράφους και σχολιαστές, αλλά ούτε και από τα εκατομμύρια που είναι οι υποτιθέμενοι επιστήμονες των βιολογικών και άλλων επιστημών και που ποτέ δεν ανακάλυψαν αυτήν την ενοχλητική αλήθεια! Παραμένοντας στο ίδιο θέμα, παραθέτουμε την εξής αποκαλυπτική παράγραφο από το άρθρο «Ειδήμονες εξ επαγγέλματος» στην «Αλήθεια» της 26.02.2021: 

«Κανένας εξ επαγγέλματος ειδήμων δεν μας προειδοποίησε για την κατάρρευση των Κυπριακών Αερογραμμών, της Λαϊκής Τράπεζας, του Συνεργατισμού και, εν γένει, της οικονομίας μας, της οποίας η καθίζηση αποτελούσε ζήτημα χρόνου. Αλλά μόλις συνέβησαν τα προαναφερθέντα, βγήκαν για να μας εξηγήσουν τα αίτια για τα οποία, προηγουμένως, δεν είχαν βγάλει μιλιά».

Ουκ ολίγα λοιπόν τα επαγγέλματα ειδημόνων που κάθε άλλο παρά ειδήμονες είναι. Σημειωτέον, homo sapiens = wise human = σοφός άνθρωπος. Επομένως, έχουμε αποδείξει ότι homo sapiens είναι ένας εσφαλμένος όρος, που πρέπει να διορθωθεί! Επανερχόμαστε τώρα στο θέμα περί φαντασίας και γνώσης. Χωρίς λοιπόν τα στερεά θεμέλια και της ΣΩΣΤΗΣ γνώσης και της ΟΡΘΗΣ λογικής, είναι σχεδόν σίγουρο πως η φαντασία θα οδηγήσει τους αρρωστημένα φαντασιόπληκτους σε σφάλματα. Έτσι ερμηνεύονται τα πολλά παιδαριώδη σφάλματα του Αϊνστάιν και των ψευδο-ειδημόνων συναδέλφων του, που μου δόθηκε η ευκαιρία να επεξηγήσω με άρθρα μου στην «Αλήθεια» τους τελευταίους δέκα μήνες. 

Ο μεταμοντέρνος σκοταδισμός του 20ού και 21ου αιώνα μ.Χ.

 Στη στήλη «παλιό ημερολόγιο» στη σελίδα τα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» της 10.02.2021 καταγράφεται: «Σαν σήμερα το 1634 ο Γαλιλαίος μπροστά στους ιεροεξεταστές δέχεται ότι η Γη είναι επίπεδη και ακίνητη». Αυτή η πρόταση αδικεί τους ιεροεξεταστές! Η αλήθεια είναι πως η Ιερά Εξέταση δεν αμφισβήτησε ποτέ τη σφαιρικότητα της Γης ούτε και στην πιο σκοτεινή στιγμή του μεσαίωνα! Αυτό έκαναν μόνο μερικοί χαμηλόβαθμοι μοναχοί που πρόσεξαν κάπου στη Βίβλο τη φράση «τέσσερεις άκρες της Γης».

Επίσης, στα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» της 15.02.2021, το θέμα της στήλης «ληξιαρχείο γεννήσεων» ήταν ο Γαλιλαίος και το θέμα της στήλης «έφυγαν» ήταν ο Ρίτσαρντ Φίλιπς Φάινμαν. Για τον Γαλιλαίο καταγράφεται: «Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Στίβεν Χόκινγκ τον έχουν χαρακτηρίσει ως «τον πατέρα της σύγχρονης επιστήμης».

Όπως έδειξα στο άρθρο «Η Γη κινείται σχετικά ή απόλυτα;» στην «Αλήθεια» της 11.11.2020 ο εν λόγω Αϊνστάιν απέρριψε τη θέση του Γαλιλαίου για τις απόλυτες κινήσεις της Γης και με τη σχετικότητα όλων των κινήσεων ουσιαστικά πήρε τη θέση της Ιεράς Εξέτασης που καταδίκασε τον Γαλιλαίο! Κι αυτό έγινε το 1905 όταν ήδη υπήρχαν πειραματικές αποδείξεις των απόλυτων κινήσεων της Γης (παράλλαξη και πλάνηση αστέρων και πείραμα Foucault) που ταυτοχρόνως ήσαν και διαψεύσεις της σχετικότητας όλων των κινήσεων! Αναιδώς λοιπόν ο Αϊνστάιν χαρακτήρισε τον αγώνα (struggle) του Γαλιλαίου ανόημο (meaningless). Όπως έδειξα στο άρθρο «Η ασχετοσύνη της σχετικότητας με την αλήθεια» στην «Αλήθεια» της 15.02.2021, στον 20όν αιώνα έγιναν κι άλλες πειραματικές διαψεύσεις της σχετικότητας που κι αυτές έχουν σκόπιμα και ένοχα αποσιωπηθεί ή και αφόρητα παρεξηγηθεί. 

Παραθέτουμε μια πολύ σχετική με το παρόν θέμα παράγραφο από το μυθιστόρημα «Nineteen Eighty-four» του George Orwell, που έγινε και ταινία το 1984, στην οποία ο αρχιβασανιστής O'Brian λέει στο θύμα Winston Smith για να τον βασανίσει και ψυχολογικά:

«What are the stars? They are bits of fire a few kilometres away. We could reach them if we wanted to. Or we could blot them out. The earth is the centre of the universe. The sun and the stars go around it. ... Do you suppose it is beyond us to produce a dual system of astronomy? The stars can be near or distant, according as we need them. Do you suppose our mathematicians are unequal to that? Have you forgotten doublethink?» (George Orwell, «Nineteen Eightyfour», pp. 271-2, Secker & Warburg, London, 1949)

Μήπως ο Orwell ειρωνευόταν όχι μόνο τον Στάλιν αλλά και τον Αϊνστάιν; Για τον Φάινμαν η «Αλήθεια» της 15.02.2021 γράφει: «Ο Φάινμαν ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική... Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1988, αφήνοντας, πέραν της επιστημονικής συμβολής του και ένα μεγάλο βιβλιογραφικό κληροδότημα για τους ανά τον κόσμο φίλους της φυσικής και όχι μόνο». Πράγματι, στις τρεις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, ο Φάινμαν κατείχε τον αξιοζήλευτο τίτλο ως ο πιο γνωστός εν ζωή επιστήμονας στον Αγγλόφωνο κόσμο και όχι μόνο (Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, αυτός ο τίτλος πέρασε στον Στίβεν Χόκινγκ.) Ένα σπουδαιότατο (που δηλαδή όλοι οι μορφωμένοι πρέπει να σπουδάσουν) κληροδότημα του Φάινμαν είναι και το εξής: Τις τελευταίες δύο δεκαετίες του 20ού αιώνα τρία διαφορετικά πανεπιστήμια της Βρετανίας ίδρυσαν έδρες με τον τίτλο Public Understanding of Science, με τους κατόχους των εδρών να δρουν και ως εκπρόσωποι του επιστημονικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου. «Daily Telegraph» είναι εφημερίδα της Βρετανίας, «Connected» το 2000 ήταν εβδομαδιαίο ένθετο (weekly supplement) για επιστημονικά και τεχνολογικά θέματα της εν λόγω εφημερίδας και «Hard drive» ήταν τότε τακτική στήλη στο «Connected» του αρθρογράφου Peter Cochrane ο οποίος στο «Hard drive» χαρακτηριζόταν ως εξής: «Peter Cochrane holds the Collier Chair for the Public Understanding of Science and Technology at the University of Bristol.» Ο Peter Cochrane λοιπόν στο άρθρο του στις 10 February 2000 έγραψε με προφανή θαυμασμό: «Richard Feynman was ... a founding father of our most fundamental atomic understanding. One of my favourite Feynman key pronouncements is the shrewd: 'I think we can safely assume that no one understands quantum mechanics.'» Η αλλόκοτη λοιπόν πρόταση «no one understands quantum mechanics» πρωτοεκφράστηκε επίσημα από τον Richard Feynman το 1964 (σε συνέδριο στο Cornell University) επειδή αυτός τόλμησε πρώτος να το πει, ήταν όμως η ανέκφραστη τοποθέτηση του κβαντικού (και όχι μόνο) κατεστημένου από την αρχή του 20ού αιώνα. Μετά τον Feynman επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές χωρίς ίχνος ντροπής (ενίοτε με ίχνη προβληματισμού) από τους υποτίθεται επιστήμονες που την εκφράζουν. Ξεχωρίζει όμως η περίπτωση ενός Professor for the Public UΝDERSTANDING of Science and Technology σε υποτίθεται σοβαρό πανεπιστήμιο να διαλαλεί και να επικροτεί το ότι «NO ONE UΝDERSTANDS quantum mechanics»! Πάντως εγώ ο γράφων αντιλήφθηκα το χοντρό σφάλμα και τον αντι-επιστημονικό του χαρακτήρα από την αρχή των επιστημονικών μου μελετών και επινόησα την κατάλληλην απόκριση: «A theory that no one understands is not scientific but hopelessly mystic.» (Theo Theocharis «Men of [Surreal] Ideas», «The Listener», 4 May 1978.) 

Πριν από αυτήν την άθλια κατάντια της φυσικομαθηματικής επιστήμης, το επαγγελματικό καθήκον του επιστήμονα από την αρχή των επιστημών στα παράλια του Αιγαίου τον 6ον αιώνα π.Χ. ήταν να αντιληφθεί, να ξεκαθαρίσει, να εξηγήσει και να κατανοήσει (understand) τα περίεργα, τα παράδοξα και τα δύσκολα. Αντιθέτως, στον 20όν και 21ον αιώνα μ.Χ. οι καθηγητές της φυσικομαθηματικής «επιστήμης» επιχειρούν να ΜΥΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝ τα θέματά τους, κάτι που ξεκάθαρα ΔΕΝ είναι επιστήμη και κάτι που προκάλεσε αμέτρητα χοντρά σφάλματα! Δηλαδή ο λεγόμενος μεταμοντερνισμός εδραιώθηκε παγκοσμίως όχι στο τέλος του 20ού αιώνα αλλά στη αρχή του!

Άλλο κακό επακόλουθο είναι η γενική απάρνηση και δυσφήμηση της παραδοσιακής και ορθής φιλοσοφικής τοποθέτησης «logical positivism» και ουσιαστικά η αναγκαστική αποδοχή της μιας ή της άλλης από τις εναπομείναντες θέσεις «illogical negativism» και «irrational nihilism». Ακολούθησε η αμφισβήτηση, η υπονόμευση, η δυσφήμηση, ή και η πλήρης απόρριψη της έννοιας ‘αλήθεια’ και συγχρόνως η ανύψωση γενικά του μυστηρίου και του μυστικισμού, της άγνοιας και της αχαπαροσύνης. Για παράδειγμα, δύο διαφορετικά πανεπιστήμια της Βρετανίας, το University Of Buckingham και το Southampton Solent University, διόρισαν Professor of Ignorance! 

Η ασχετοσύνη της σχετικότητας με την αλήθεια

 Σ Ε ένα από τα προγράμματα (που έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο ΡΙΚ) της τηλεοπτικής σειράς «Επιστήμη και Κοινωνία», ο καθηγητής φυσικής Κώστας Κόκκοτας ισχυρίστηκε ότι χωρίς τις διορθώσεις της θεωρίας της σχετικότητας η 24ωρη απόκλιση του Global Positioning System (GPS, Παγκόσμιο Σύστημα Προσδιορισμού Γεωγραφικής Θέσης) θα ανερχόταν στα 10Km. Ο ισχυρισμός αυτός θα γίνει πειστικός εάν ο καθηγητής Κόκκοτας (ή οποιοσδήποτε άλλος) αντικρούσει ή και ανατρέψει τα ακόλουθα σημεία και τέρατα:

ΕΝΑ από τα απαραίτητα όργανα για τη λειτουργία του GPS είναι το οπτικό γυροσκόπιο που βασίζεται στο φαινόμενο Sagnac που επινοήθηκε από τον Γάλλο Georges Sagnac (1869-1928), που ήταν μόνο μια από τις πολλές του αξιόλογες εργασίες και εφευρέσεις. Το 1913 ο Sagnac δημοσίευσε στο περιοδικό «Comptes rendus de l'Academie des Sciences» (Vol. 157, pp. 708-10) άρθρο με τίτλο "L'ether lumineux demontre par l'effet du vent relatif d'ether dans un interferometre en rotation uniforme" (“Πειραματική απόδειξη του αιθέρα του φωτός με την ανίχνευση του αιθεροανέμου από περιστρεφόμενο συμβολόμετρο”).

Ο SAGNACλοιπόν εφηύρε το οπτικό γυροσκόπιο, σχεδίασε το πείραμά του και υπολόγισε το μέγεθος του προβλεφθέντος φαινομένου βάσει της κυματικής φύσης του φωτός που απαιτεί μέσον διαδόσεως – που τότε ονομαζόταν ether, αιθέρας. Οι πράξεις αυτές αναμφισβήτητα ήσαν αντιδράσεις στις τότε απαρνήσεις του αιθέρα και συγκεκριμένα τη δήλωση του γνωστού Albert Einstein (1879- 1955) το 1905 ότι ο αιθέρας είναι αχρείαστος (superfluous).

Ο SAGNAC λοιπόν έκανε το πείραμα και παρατήρησε το προβλεφθέν βάσει του αιθέρα θετικό αποτέλεσμα. Ο Sagnac επίσης προέβλεψε και την πρακτική εφαρμογή της ανακάλυψής του που θριαμβευτικά υλοποιήθηκε από τη δεκαετία του 1970 με την έλευση του ring laser gyroscope. Φυσιολογικά ο Sagnac βάσιμα ισχυρίστηκε πως η εργασία του ήταν πειραματική απόδειξη του αιθέρα του φωτός, κάτι που ειπώθηκε και επίσημα το 1919 κατά τη διάρκεια της απονομής στον Sagnac του βραβείου Pierson-Perrin της Academie des Sciences της Γαλλίας. 

ΓΙΑ τους ενδιαφερόμενους, μετάφραση στην αγγλική γλώσσα της δημοσίευσης του Sagnac του 1913 υπάρχει στο βιβλίο «The Einstein Myth and the Ives Papers» (October 1980, Devin-Adair Pub). O Αμερικανός Herbert Eugene Ives (1882-1953), συμμέτοχος στο γνωστό Ives-Stilwell experiment, ήταν και αυτός πειραματικός φυσικός και εφευρέτης στα γνωστά Bell Laboratories που, όπως και ο Sagnac και εκατοντάδες άλλοι πραγματικοί επιστήμονες (που έχουν φιμωθεί), αποδόμησε τη θεωρία της σχετικότητας. Το 1948 του απονεμήθηκε το Presidential Medal for Merit από τον πρόεδρο Truman για τις χρήσιμες εφαρμογές των εφευρέσεών του στον Β’ Παγκόσμιον Πόλεμο. 

ΠΩΣ λοιπόν ο Einstein, που έζησε μέχρι το 1955 και που ως γνωστόν ήταν λαλίστατος και σε πολλά άλλα θέματα άσχετα με τα φυσικομαθηματικά, αντέδρασε στο πείραμα του Sagnac; Για να απαντήσουμε αυτήν την ερώτηση, επικαλούμαστε για πολλοστή φορά τις εύστοχες φράσεις «ρούφηγμα της γλώσσας» και «ένοχη σιγή» από την εξαιρετική αρθρογραφία του κ. Τάκη Αγαθοκλέους «Περί Δικαιοσύνης» στην «Αλήθεια» της 28.05.2020. Ωστόσο, υπάρχει ανιχνεύσιμη σίγουρη επίδραση στον Einstein από την εφεύρεση του Sagnac του 1913 και τη βράβευσή της το 1919. Ενώ το 1905 ο Einstein έγραψε «ο αιθέρας είναι αχρείαστος» («Ann. Phys., Lpz.», 17, p. 891, 1905), το 1922 ο Einstein έγραψε «ο χώρος χωρίς αιθέρα είναι αδιανόητος» («Sidelights on Relativity» (London: Methuen), p. 23, 1922)!

ΕΚ των ΥΣΤΕΡΩΝ παρουσιάστηκαν πολλοί υποστηρικτές του Einstein που αναιδώς δήθεν εξηγούν το πείραμα του Sagnac με τη θεωρία της σχετικότητας. Χειρότερα, και πάλιν εκ των ΥΣΤΕΡΩΝ, παρουσιάστηκαν κάποιοι που, αποκρύβοντας την αλήθεια, αυθαδώς βάφτισαν το φαινόμενο Sagnac σαν «relativistic effect», δηλαδή έγιναν και ψεύτες και σφετεριστές πνευματικών δικαιωμάτων, πχ J. Nuttall, «Electronics World and Wireless World», July 1990, pp. 608- 611; A. Watson, «New Scientist», 19 September 1992. ΕΝΑ δεύτερο απαραίτητο όργανο για τη λειτουργία του GPS είναι το ατομικό ρολόι. Μετά την επίτευξη της ατομικής βόμβας και του ατομικού αντιδραστήρα, το επόμενο ατομικό πρόγραμμα (project), με το οποίο ασχολήθηκαν κυρίως τα πλουσιοπαρόχως στελεχωμένα και εξοπλισμένα εργαστήρια των βιομηχανικά και οικονομικά παντοδύναμων ΗΠΑ, ήταν το ατομικό ρολόι. Παρ’ όλ’ αυτά την κούρσα κέρδισε το 1955, με ένα μόνο βοηθό, ο Άγγλος Louis Essen (1908-1997) στο National Physical Laboratory της μεταπολεμικά τότε χρεοκοπημένης Βρετανίας! 

ΓΙΑ να εξηγήσουμε αυτήν την παραδοξότητα, επικαλούμαστε την εφεύρεση του laser, που και αυτό χρησιμοποιείται, μέσω του ring laser gyroscope, στο GPS. Το 1984 το περιοδικό «IEEE Journal of Quantum Electronics» έκδοσε ειδικό τεύχος για να γιορτάσει τα εικοστά-πέμπτα γενέθλια του laser. Το πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό θέμα "Ideas and Stumbling Blocks in Quantum Electronics" ήταν ο τίτλος ενός από τα άρθρα, και ο συγγραφέας του ήταν ο Αμερικανός νομπελίστας του 1963 για την εφεύρεση των masers και lasers Charles Hard Townes (1915- 2015). Διαφάνηκε ότι πιο πολύς αγώνας χρειάστηκε για να παραμεριστούν τα εμπόδια (stumbling blocks) παρά για να διαμορφωθούν οι θετικές ιδέες. Μια πρόταση που λέει πολλά είναι η εξής: "Physicists were somewhat diverted by an emphasis in the world of physics on the photon [particle quantum] properties of light rather than its [classical wave] coherent aspects." Αυτός είναι ένας πολύ ευγενικός τρόπος για να εκφραστεί το προσβλητικό γεγονός ότι η εφεύρεση των masers και lasers είχε εμποδιστεί για δεκαετίες! Όπως παλαιότερα ήταν η Ε.Ο.Κ. και το Ν.Α.Τ.Ο., παραμένουν μέχρι σήμερα οι θεωρίες της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, δηλαδή «το ίδιο συνδικάτο». 

Ο LOUIS ESSENλοιπόν πέτυχε πρώτος να κατασκευάσει το ατομικό ρολόι το 1955, και επίσης να προσδιορίσει το 1950 την πιο ακριβή τιμή παγκοσμίως της ταχύτητας του φωτός, επειδή δεν ήταν καθόλου συγχυσμένος από τις ανοησίες του εν λόγω «συνδικάτου». Ο παγκοσμίως πρωτοπόρος λοιπόν στην ακριβή μέτρηση του χρόνου και της ταχύτητας του φωτός Louis Essen το 1971 δημοσίευσε το βιβλίο «The Special Theory of Relativity: A Critical Analysis», Oxford University Press (Oxford science research papers, 5), το συμπέρασμα του οποίου ήταν: «Einstein's theory of relativity is a set of incompatible assumptions … that is invalidated by its internal errors.» («είναι ένα συνονθύλευμα ασύμφωνων υποθέσεων... που καταρρίπτεται [χωρίς πειράματα!] από τα εσωτερικά της σφάλματα.) 

ΕΝΑ καθόλου άσχετο θέμα είναι η «αδρανειακή πλοήγηση» («inertial navigation»). Όπως και για το GPS, έτσι και το πρόγραμμα για την επίτευξη της αδρανειακής πλοήγησης (αρχικά πυραύλων) ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940 με άκρα μυστικότητα λόγω της πολεμικής χρησιμότητας. Το πώς έγινε στις ΗΠΑ και στη Βρετανία φανερώθηκε δεκαετίες μετά, το 1990, από το βιβλίο του Donald MacKenzie «Inventing Accuracy - A Historical Sociology of Nuclear Missile Guidance», MIT Press, Hardback 1990, Paperback 1993, ISBN 0-262-13258-3. Στη Βρετανία δεν έγινε ποτέ επειδή ο καθηγητής και νομπελίστας φυσικής και υψηλόβαθμος κυβερνητικός σύμβουλος Patrick Blackett (1897-1974) συμβούλευσε ότι η θεωρία της γενικής σχετικότητας ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την αδρανειακή πλοήγηση! Έτσι η Βρετανία κατασκευάζει η ίδια τις δικές της πυρηνικές βόμβες, αλλά για να εξοπλίσει τα πυρηνικά της υποβρύχια αγοράζει και τους πυραύλους και την αδρανειακή πλοήγηση από τις ΗΠΑ. Ατυχώς, το Imperial College έχει ονομάσει το 13-όροφο κτήριο που φιλοξενεί το Physics Department «The Blackett Laboratory». 

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ, ο επίσης καθηγητής και νομπελίστας φυσικής και υψηλόβαθμος κυβερνητικός σύμβουλος στις ΗΠΑ George Gamow (1904- 1968) έδωσε την ακριβώς ίδια συμβουλή όπως και ο Blackett στη Βρετανία! Την αποφασιστική διαφορά έκανε η παρουσία στην επιτροπή Guidance and Control Panel of the Air Force Scientific Advisory Board (που ανήκε και ο Gamow) του Charles Stark Draper (1901-1987) που ήταν Professor of Engineering στο MIT και που η ιστορία τον έκρινε ως "father of inertial navigation". Οι λεπτομέρειες στο προαναφερθέν βιβλίο του 1990 «Inventing Accuracy» και επίσης στο δικό μου βιβλίο (50000 λέξεων) «Dis-Inventing Certainty: A Historical Sociology of Epistemic Incorrectness and of Contemporary "Political Correctness"» που από το 1994 ψάχνει εκδότη. Σκανδαλωδώς, ο κανόνας είναι ότι τα βραβεία Νόμπελ δίνονται στους αποδεδειγμένα άχρηστους όπως οι Einstein, Blackett, Gamow..., και όχι στους αληθινούς ευεργέτες της ανθρωπότητας όπως οι Sagnac, Ives, Essen, Draper... 

ΣΤΗ σελίδα 292 του βιβλίου «Inventing Accuracy» υπάρχει η αποκαλυπτική φράση "prima-facie violation of the general theory of relativity". Παρόμοιες φράσεις υπάρχουν και στις σελίδες 92 και 384. Ωστόσο ο συγγραφέας, Professor of Sociology of Science Donald MacKenzie, πουθενά δεν εξηγεί γιατί το εν λόγω «prima-facie violation» (εκ πρώτης όψεως παραβίαση) είναι αυτό που προκύπτει από το ακριβές αφήγημα της όλης υπόθεσης, και όχι το ορθό: – εξ όλων των αντικειμενικών όψεων, αποφασιστική πειραματική διάψευση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας (decisive experimental falsification of the general theory of relativity). Εάν ο καθηγητής φυσικής Κώστας Κόκκοτας επιθυμεί να τον πιστέψουμε, υποχρεούται να εξηγήσει όλ’ αυτά.