Για την ελαττωματική παγκόσμια παιδεία

 Στην εξαιρετική μελέτη του για την επιστημονική σπουδαιότητα και τη φυσική και πολιτισμική ομορφιά του Τροόδους στον «Φιλελεύθερο» της 28.02.21, ο δρ Οικονομικής Γεωλογίας Δημήτρης Κ. Κωνσταντινίδης επεσήμανε ένα σοβαρό πρόβλημα της ελλειμματικής και ελαττωματικής παγκόσμιας παιδείας, για το οποίο επιθυμώ να συνεισφέρω στην επίλυσή του. Έγραψε λοιπόν ο δρ Κωνσταντινίδης:

«Μέσα από την έρευνα προσπαθούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί η Μητέρα Φύση, αλλά υπάρχουν πράγματα που μας μπερδεύουν. Διάβασα προσεκτικά το τελευταίο έργο μιας από τις μεγαλύτερες διάνοιες της Ιστορίας, του Steven Hawking (1942 – 2018), που έχει τίτλο «Σύντομες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα». Αυτή η διάνοια έδωσε απαντήσεις σε πολλά μυστήρια που μας απασχολούν: Πως ξεκίνησαν όλα στο σύμπαν; Υπάρχει νοήμων ζωή και αλλού; Έχει νόημα να αποικίσουμε το διάστημα; Θα επιβιώσουμε πάνω στη Γη; Υπάρχει Θεός; Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως, ανεξάρτητα από τα μυστήρια που μας κρύβει ακόμα η Φύση, υπάρχουν τόσα απλά και συναρπαστικά πράγματα στη Γη, που καλύτερα να τα απολαμβάνουμε, όσο δεν είναι πολύ αργά.»

Το τελευταίο συμπέρασμα είναι ασφαλώς ορθότατο, ωστόσο για να απαλλαγούμε από τα «πράγματα που μας μπερδεύουν», και που προκαλούν πολλή ζημιά στην ανθρωπότητα, είναι απαραίτητο να διορθωθούν τα πολύ κακώς έχοντα που έχουν δημιουργήσει τα μυστηριώδη μπερδέματα! Εκεί λοιπόν που οι σωστοί επιστήμονες διακρίνουν «πράγματα που μας μπερδεύουν» και που χρήζουν επείγουσας διαλεύκανσης, οι διάνοιες του μεταμοντέρνου σκοταδισμού από τον Albert Einstein (1879-1955) και μέχρι τους Richard Feynman (1918-1988), Stephen Hawking, και Δημήτρη Νανόπουλο βλέπουν μια ικανοποιητική, ακόμα και θαυμάσια, κανονικότητα!

Όπως έδειξα σε προηγούμενα άρθρα μου στην «Αλήθεια», στα «πράγματα που μπερδεύουν» περιέχονται και (τώρα υπεραιωνόβια) παιδαριώδη σφάλματα στα οποία οι εν λόγω διάνοιες έχουν υποπέσει και δεν έχουν διορθώσει ποτέ, όπως επίσης δεν έχουν διορθώσει και λάθη που οι διάνοιες έχουν διδαχθεί στο σχολείο και που τα εν λόγω λάθη συνεχίζουν να διδάσκονται σε όλα τα σχολεία του κόσμου ! Επί παραδείγματι, ένα καθημερινό φαινόμενο που διδάσκεται λανθασμένα ακόμα και στο δημοτικό σχολείο είναι το ότι ο επίπεδος καθρέφτης αλλάζει το δεξιά με το αριστερά αλλά δεν αλλάζει το πάνω με το κάτω. Αυτό το χοντρό σφάλμα (που μάλλον χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα!) μπορεί να επιδειχθεί εύκολα με κοινά αντικείμενα που όλοι έχουμε στα σπίτια μας.

Ένα δεύτερο παράδειγμα έχει σχέση και με το Τρόοδος. Βλέπουμε κάθε μέρα και στις εφημερίδες και στα κανάλια τις (μέγιστες και ελάχιστες) θερμοκρασίες σε διάφορα σημεία της Κύπρου. Το παράδοξο (πόσοι έχουν αναρωτηθεί γιατί) είναι πως πάντα η πιο χαμηλή θερμοκρασία είναι στην κορυφή του Τροόδους ακόμα και το μεσημέρι που είναι πιο κοντά στον ήλιο. Όλα τα βιβλία που έχω δει δίνουν μια λανθασμένη εξήγηση που χρονολογείται από τον 18^ον αιώνα! Πόσοι εκπαιδευτικοί έχουν προσέξει αυτά τα στοιχειώδη λάθη, και πόσοι έχουν ανακαλύψει τις επιστημονικά ορθές εξηγήσεις; Στο άρθρο «Αγνωστικισμός και λανθασμένες διδασκαλίες» στην «Αλήθεια» της 06.07.2020 κάλεσα τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν τα εν λόγω στοιχειώδη σφάλματα, αλλά και όλους που τα έχουν διδαχθεί, να σχολιάσουν. Η αναμενόμενη συνέχεια ήταν ακριβώς αυτή που προέβλεψε ο κος Τάκης Αγαθοκλέους στο άρθρο «Περί Δικαιοσύνης» στην «Αλήθεια» της 28.05.2020 – «ρούφηγμα της γλώσσας» και «ένοχη σιγή». Σ’ αυτές τις εύστοχες φράσεις ευχαρίστως προσθέτουμε και τη φράση «δειλές σιωπές» από το πρόσφατο άρθρο «Η πολιτική της ειλικρίνειας και οι πολιτικοί » στην «Αλήθεια» της 30.03.2021 του κου Σταύρου Τσαγγαρίδη. Υπενθυμίζουμε και τις δημόσιες υποχρεώσεις των καθηγητών καθώς οι παχουλοί μισθοί και χορηγίες για την έρευνα προέρχονται κυρίως από τον φορολογούμενον πολίτη.

Αυτή η σκανδαλώδης κατάσταση συντρίβει και τη σύγχρονη άποψη του εκπαιδευτικού κατεστημένου όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων πως ο στόχος της παιδείας είναι οι μαθητές να μαθαίνουν από μόνοι τους, να αναπτύσσουν κριτική και καινοτόμο σκέψη, και άλλοι παρόμοιοι ευσεβοποθισμοί. Αφού όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων έχουν αποδειχθεί ανίκανοι σε όλα αυτά, πώς είναι δυνατόν να τα μεταδώσουν στους μαθητές;

Επίσης, στο άρθρο «Περί φαντασίας, γνώσης, λογικής και επιστήμης» στην «Αλήθεια» της 09.03.2021 έδειξα ότι τα, κατά τον δρα Δημήτρη Κ. Κωνσταντινίδη, «πράγματα που μας μπερδεύουν» δεν είναι συμπεράσματα της ορθής επιστημονικής μεθόδου αλλά φαντασιώσεις των προαναφερθέντων φαντασιόπληκτων διανοιών του μεταμοντέρνου σκοταδισμού. Έτσι ερμηνεύονται τα πολλά παιδαριώδη σφάλματα του Einstein και των ψευδο-ειδημόνων συναδέλφων του, που μου δόθηκε η ευκαιρία να επεξηγήσω με άρθρα μου στην «Αλήθεια» τους τελευταίους δέκα μήνες.

Στα άρθρα «Αγνωστικισμός και λανθασμένες διδασκαλίες» και «Τα πάντα είναι αβέβαια;» («Αλήθεια» 20.01.21) ανέδειξα και το μάλλον πιο ανόητο σφάλμα που έχει διαπραχθεί σε όλη την ιστορία, και που έχει οδηγήσει στο ακόμα πιο βλακώδες συμπέρασμα πως ο δημιουργός του σύμπαντος δεν είναι ένας παντοδύναμος θεός αλλά η μικροσκοπική κβαντική αβεβαιότητα στη γνώση των κων Heisenberg, Hawking, Feynman, Νανόπουλου, ... !!! Γι’ αυτόν το σκοπό χρησιμοποίησα ένα απόσπασμα από το δήθεν έγκυρο «Scientific American» του 1953. Το «A Brief History of Time» του Steven Hawking του 1988 είναι το βιβλίο που έχει πουλήσει πιο πολλά αντίτυπα από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο επιστημονικού περιεχομένου. Όπως και το «Scientific American» εκδίδεται για να εξηγήσει στον αναγνώστη τις δύσκολες έννοιες της επιστήμης, έτσι και το «A Brief History of Time» (μας διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Hawking) γράφτηκε για να εξηγήσει στον αναγνώστη τις δύσκολες έννοιες της φυσικής. Το σπουδαίο σημείο που πραγματικά τρομάζει είναι το ότι σ’ αυτό το βιβλίο του 1988 (και υποθέτω σε οποιοδήποτε άλλο μεταγενέστερο σύγγραμμα και πανεπιστημιακή διδασκαλία) είναι αδύνατον να ανιχνευθεί το εν λόγω πιο ανόητο σφάλμα στην ιστορία. Η εξήγηση αυτής της ελεεινής και αλγεινής κατάστασης περιέχεται σε μια αποκαλυπτική παραδοχή της άλλης αναφερθείσας διάνοιας του μεταμοντέρνου σκοταδισμού, του Richard Feynman. Ο βιογράφος του Feynman λοιπόν James Gleick, στο άρθρο του "The human face of genius" στη Βρετανική εφημερίδα «The Independent» (4 January 1993, p.13) έγραψε:

«Richard Feynman once admitted during a lecture that he was giving 'what I [Feynman] call a "physicist's history of physics", which is never correct. What I [Feynman] am telling you is a sort of conventionalised myth-story that the physicists tell their students, and those students tell their students, and is not necessarily related to the actual historical development, which I [Feynman] do not really know!'»

Δηλαδή, στους αιώνες του μεταμοντέρνου σκοταδισμού (20^ό και 21^ο) πάμε από το κακό ολοταχώς στο χειρότερο – από ένα νοητικό λήθαργο η παγκόσμια κοινωνία έχει υποπέσει σε ένα πιο βαθύ πνευματικό κώμα και παράλυση από τα οποία είναι σχεδόν αδύνατον να εξέλθει.