Η πιο πικρή αλήθεια της Κύπρου

“Η πιο πικρή αλήθεια της Κύπρου” ΑΛΗΘΕΙΑ 2020-10-04 σελ. 16

Με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, το κράτος της Τουρκίας παραιτήθηκε επίσημα από κάθε απαίτηση και οποιοδήποτε δικαίωμα για την τότε Βρετανοκρατούμενη Κύπρο. Η Τουρκία κατάκτησε τη βόρεια Κύπρο το 1974 βάσει έτοιμων σχεδίων για τον συγκεκριμένο σκοπό. Πότε η Τουρκία προετοίμασε τα εν λόγω σχέδια για την ανάκτηση της Κύπρου – το 1923 ή το 1924 ή το... ή το 1973 ή το 1974, και ποια είναι, για την Κύπρο, η τρομακτική σημασία της απάντησης αυτού του απλού ερωτήματος;

Τα εν λόγω σχέδια περιέχονται σε δύο εκθέσεις που παραδόθηκαν στον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Μεντερές στις 4 Νοεμβρίου και 22 Δεκεμβρίου του 1956, που συντάχθηκαν από τον τότε υψηλόβαθμο σύμβουλο της τουρκικής κυβέρνησης Νιχάτ Ερίμ. Ο Νιχάτ Ερίμ (1912- 1980) διέπρεψε ως νομικός, συνταγματολόγος, πανεπιστημιακός, διπλωμάτης, και πολιτικός – υπηρέτησε και ως υπουργός και πρωθυπουργός της Τουρκίας. Επίσης, και σημαντικότατα, το 1959 - 1960 ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου προφανώς επεδίωξε και πέτυχε όπως τελικά το εν λόγω Σύνταγμα να συνάδει απολύτως με τα τότε μυστικά σχέδια των δύο εκθέσεων του 1956.

Ο γράφων υποψιάζεται ότι οι σκέψεις και διαβουλεύσεις για την δημιουργία των εν λόγω δύο εκθέσεων του 1956 από τον Νιχάτ Ερίμ ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1955, πιθανόν και ακριβώς την 1ην Απριλίου του 1955. Για τους νοήμονες Τούρκους ήταν τότε φως φανάρι ότι με τα γεγονότα της 1ης Απριλίου του 1955 οι άφρονες ηγέτες των Ελληνοκυπρίων παρείχαν χρυσήν ευκαιρία στην Τουρκία να εμπλακεί και πάλι βαθιά στις υποθέσεις (και όχι μόνο) της τότε βρετανοκρατούμενης Κύπρου. 

Ωστόσο, δεν ήταν μόνο οι νοήμονες Τούρκοι που ήσαν ικανοί να προβλέψουν τα επακόλουθα της 1ης Απριλίου του 1955. Παρομοίως ικανοί ήσαν και οι νοήμονες και φρόνιμοι Ελληνοκύπριοι – δυστυχώς όμως πάρα πολύ λίγοι για να αποτρέψουν τα κάκιστα επακόλουθα.

Αναφερόμαστε στη δημοσίευση του σπουδαίου (που δηλαδή όλοι οι Ελληνοκύπριοι πρέπει να σπουδάσουν) άρθρου του κ. Ανδρέα Κ. Σπυριδάκι, «Ο Κ. Σπυριδάκις δικαιώθηκε από την Ιστορία» στον Φιλελεύθερο (9 Νοεμβρίου 2017, σελ 13) και των άγνωστων (στους αχάπαρους πλείστους Ελληνοκύπριους) αλλά και συγκλονιστικών πληροφοριών που περιέχει. Οι εν λόγω πληροφορίες θα πρέπει να γίνουν αφορμή για να αναθεωρηθεί το επίσημο αφήγημα των Ελληνοκυπρίων και να οδηγήσει τους άφρoνες πλείστους Ελληνοκύπριους να φέρουν το νουν τους. Συγκεκριμένα, πως δεν είναι μόνο οι εισβολείς, οι αποικιοκράτες, και οι ιμπεριαλιστές οι μόνοι υπαίτιοι των πολλών καταστροφών της καημένης Κύπρου, αλλά πριν από αυτούς και οι αμπάλατοι Μακάριος και Γρίβας για την άφρονή τους απόφαση της 1ης Απριλίου 1955 το ελληνοκυπριακό λαγουδάκι να τα βάλει και με τον λέοντα Βρετανία και με τον λύκο Τουρκία. Αγνοούσαν ή αψήφησαν το σοφό δίδαγμα του Θουκυδίδη «Ο δυνατός επιβάλλεται όσο του επιτρέπει η δύναμή του, και ο αδύνατος υποχωρεί όσο τον υποχρεώνει η αδυναμία του»;

Οι πιο μορφωμένοι λοιπόν και οι πιο σοφοί Ελληνοκύπριοι προειδοποιούσαν από το 1954 για τις σοβαρές απειλές της γειτονικής και επεκτατικής Τουρκίας. (Αλλά, στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.) Το προαναφερθέν άρθρο «Ο Κ. Σπυριδάκις δικαιώθηκε από την Ιστορία» μάς πληροφορεί για τις σώφρονες απόψεις και τις γενναίες πράξεις του τότε γυμνασιάρχη του Παγκυπρίου Γυμνασίου Κωνσταντίνου Σπυριδάκι (και μετέπειτα υπουργού Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας) και του τότε γενικού υποδιευθυντή Θεόκλητου Σοφοκλέους και τους αισχρούς τραμπουκισμούς που υπέστησαν από την ΕΟΚΑ.

Ο καθηγητής Νικόλαος Κονομής διετέλεσε πρύτανης στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Θεσσαλονίκης και υπουργός Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας (1980-1981). Ο δέ Λουκής Ακρίτας διετέλεσε υφυπουργός Παιδείας της Ελλάδας (1963 - 1965). Σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο (10 Νοεμβρίου 2014, σελ. 10), ο Νικόλαος Κονομής δήλωσε και τα εξής:

«Από τον Αύγουστο του 1954 είχα προβλέψει ότι σε λίγο θα άρχιζε η περιπέτεια. Τότε μαζί με τον χωριανό και κουμπάρο μου Λουκή Ακρίτα προσπαθήσαμε να μεταπείσουμε τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο να μην προχωρήσει στα σχέδια του για εθνικόν αγώνα εναντίον των Άγγλων γιατί μια τέτοια ενέργεια θα ζημίωνε ανεπανόρθωτα το Κυπριακό ζήτημα... Του τονίσαμε ότι τυχόν ένοπλος αγώνας θα ζημίωνε ουσιαστικά την υπόθεση της Κύπρου, διότι εκτός των άλλων οι Άγγλοι θα ενέπλεκαν και την Τουρκία στήν υπόθεση». 

Οι τέσσερις αναφερθέντες φρόνιμοι Ελληνοκύπριοι ήσαν εθνικόφρονες. Αναφορά πρέπει να γίνει και στους ομοίως φρόνιμους ΑΚΕΛιστές εκείνης της εποχής που έδιναν τις ίδιες σοφές προειδοποιήσεις. Ο γράφων έχει υπ’ όψιν του τους μέχρι το 1952 (εκλεγμένους, όχι διορισμένους) δημάρχους Πλουτή Σέρβα της Λεμεσού και Αδάμ Αδάμαντος της Αμμοχώστου. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Σέρβας και Αδάμαντος εκδιώχθηκαν από το ΑΚΕΛ επειδή η επίσημη θέση του ΑΚΕΛ ήταν (όπως διαχρονικά) εκείνη που διέταξε η Μόσχα, δηλαδή να γίνει ο αντιαποικιακός αγώνας για να προκληθεί ζημιά στο ΝΑΤΟ.

Πολύς λόγος λοιπόν έχει ορθώς γίνει για την προδοσία της 15ης Ιουλίου 1974. Είναι καιρός να γίνει λόγος και για την μάλλον πιο μεγάλη προδοσία απ’ όλες, αυτή της 1ης Απριλίου 1955 που προφανώς έγινε η αιτία όλων των μεταγενέστερων και μικρών και μεγάλων καταστροφών της Κύπρου (1963-67, 1974, 2000, 2011, 2013), όπως επίσης και των πογκρόμ (i) των Ελληνοκωνσταντινουπολιτών (Σεπτεμβριανά 1955) και (ii) των Ελληνοαθηναίων (Μαϊανά 9 Μαΐου 1956).

 Η φράση «Lions Led by Donkeys» χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από Βρετανούς ιστορικούς, δημοσιογράφους, βετεράνους του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, και άλλους, για τον Βρετανικό στρατό του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως οι Βρετανοί έχουν μάθει τα μαθήματά τους από τα παθήματά τους. Επί τέλους, πότε θα μάθουν και οι άφρονες Ελληνοκύπριοι τα δικά τους μαθήματα από τα δικά τους παθήματα;