Ο μεταμοντέρνος σκοταδισμός του 20ού και 21ου αιώνα μ.Χ.

 Στη στήλη «παλιό ημερολόγιο» στη σελίδα τα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» της 10.02.2021 καταγράφεται: «Σαν σήμερα το 1634 ο Γαλιλαίος μπροστά στους ιεροεξεταστές δέχεται ότι η Γη είναι επίπεδη και ακίνητη». Αυτή η πρόταση αδικεί τους ιεροεξεταστές! Η αλήθεια είναι πως η Ιερά Εξέταση δεν αμφισβήτησε ποτέ τη σφαιρικότητα της Γης ούτε και στην πιο σκοτεινή στιγμή του μεσαίωνα! Αυτό έκαναν μόνο μερικοί χαμηλόβαθμοι μοναχοί που πρόσεξαν κάπου στη Βίβλο τη φράση «τέσσερεις άκρες της Γης».

Επίσης, στα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» της 15.02.2021, το θέμα της στήλης «ληξιαρχείο γεννήσεων» ήταν ο Γαλιλαίος και το θέμα της στήλης «έφυγαν» ήταν ο Ρίτσαρντ Φίλιπς Φάινμαν. Για τον Γαλιλαίο καταγράφεται: «Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Στίβεν Χόκινγκ τον έχουν χαρακτηρίσει ως «τον πατέρα της σύγχρονης επιστήμης».

Όπως έδειξα στο άρθρο «Η Γη κινείται σχετικά ή απόλυτα;» στην «Αλήθεια» της 11.11.2020 ο εν λόγω Αϊνστάιν απέρριψε τη θέση του Γαλιλαίου για τις απόλυτες κινήσεις της Γης και με τη σχετικότητα όλων των κινήσεων ουσιαστικά πήρε τη θέση της Ιεράς Εξέτασης που καταδίκασε τον Γαλιλαίο! Κι αυτό έγινε το 1905 όταν ήδη υπήρχαν πειραματικές αποδείξεις των απόλυτων κινήσεων της Γης (παράλλαξη και πλάνηση αστέρων και πείραμα Foucault) που ταυτοχρόνως ήσαν και διαψεύσεις της σχετικότητας όλων των κινήσεων! Αναιδώς λοιπόν ο Αϊνστάιν χαρακτήρισε τον αγώνα (struggle) του Γαλιλαίου ανόημο (meaningless). Όπως έδειξα στο άρθρο «Η ασχετοσύνη της σχετικότητας με την αλήθεια» στην «Αλήθεια» της 15.02.2021, στον 20όν αιώνα έγιναν κι άλλες πειραματικές διαψεύσεις της σχετικότητας που κι αυτές έχουν σκόπιμα και ένοχα αποσιωπηθεί ή και αφόρητα παρεξηγηθεί. 

Παραθέτουμε μια πολύ σχετική με το παρόν θέμα παράγραφο από το μυθιστόρημα «Nineteen Eighty-four» του George Orwell, που έγινε και ταινία το 1984, στην οποία ο αρχιβασανιστής O'Brian λέει στο θύμα Winston Smith για να τον βασανίσει και ψυχολογικά:

«What are the stars? They are bits of fire a few kilometres away. We could reach them if we wanted to. Or we could blot them out. The earth is the centre of the universe. The sun and the stars go around it. ... Do you suppose it is beyond us to produce a dual system of astronomy? The stars can be near or distant, according as we need them. Do you suppose our mathematicians are unequal to that? Have you forgotten doublethink?» (George Orwell, «Nineteen Eightyfour», pp. 271-2, Secker & Warburg, London, 1949)

Μήπως ο Orwell ειρωνευόταν όχι μόνο τον Στάλιν αλλά και τον Αϊνστάιν; Για τον Φάινμαν η «Αλήθεια» της 15.02.2021 γράφει: «Ο Φάινμαν ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική... Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1988, αφήνοντας, πέραν της επιστημονικής συμβολής του και ένα μεγάλο βιβλιογραφικό κληροδότημα για τους ανά τον κόσμο φίλους της φυσικής και όχι μόνο». Πράγματι, στις τρεις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, ο Φάινμαν κατείχε τον αξιοζήλευτο τίτλο ως ο πιο γνωστός εν ζωή επιστήμονας στον Αγγλόφωνο κόσμο και όχι μόνο (Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, αυτός ο τίτλος πέρασε στον Στίβεν Χόκινγκ.) Ένα σπουδαιότατο (που δηλαδή όλοι οι μορφωμένοι πρέπει να σπουδάσουν) κληροδότημα του Φάινμαν είναι και το εξής: Τις τελευταίες δύο δεκαετίες του 20ού αιώνα τρία διαφορετικά πανεπιστήμια της Βρετανίας ίδρυσαν έδρες με τον τίτλο Public Understanding of Science, με τους κατόχους των εδρών να δρουν και ως εκπρόσωποι του επιστημονικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου. «Daily Telegraph» είναι εφημερίδα της Βρετανίας, «Connected» το 2000 ήταν εβδομαδιαίο ένθετο (weekly supplement) για επιστημονικά και τεχνολογικά θέματα της εν λόγω εφημερίδας και «Hard drive» ήταν τότε τακτική στήλη στο «Connected» του αρθρογράφου Peter Cochrane ο οποίος στο «Hard drive» χαρακτηριζόταν ως εξής: «Peter Cochrane holds the Collier Chair for the Public Understanding of Science and Technology at the University of Bristol.» Ο Peter Cochrane λοιπόν στο άρθρο του στις 10 February 2000 έγραψε με προφανή θαυμασμό: «Richard Feynman was ... a founding father of our most fundamental atomic understanding. One of my favourite Feynman key pronouncements is the shrewd: 'I think we can safely assume that no one understands quantum mechanics.'» Η αλλόκοτη λοιπόν πρόταση «no one understands quantum mechanics» πρωτοεκφράστηκε επίσημα από τον Richard Feynman το 1964 (σε συνέδριο στο Cornell University) επειδή αυτός τόλμησε πρώτος να το πει, ήταν όμως η ανέκφραστη τοποθέτηση του κβαντικού (και όχι μόνο) κατεστημένου από την αρχή του 20ού αιώνα. Μετά τον Feynman επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές χωρίς ίχνος ντροπής (ενίοτε με ίχνη προβληματισμού) από τους υποτίθεται επιστήμονες που την εκφράζουν. Ξεχωρίζει όμως η περίπτωση ενός Professor for the Public UΝDERSTANDING of Science and Technology σε υποτίθεται σοβαρό πανεπιστήμιο να διαλαλεί και να επικροτεί το ότι «NO ONE UΝDERSTANDS quantum mechanics»! Πάντως εγώ ο γράφων αντιλήφθηκα το χοντρό σφάλμα και τον αντι-επιστημονικό του χαρακτήρα από την αρχή των επιστημονικών μου μελετών και επινόησα την κατάλληλην απόκριση: «A theory that no one understands is not scientific but hopelessly mystic.» (Theo Theocharis «Men of [Surreal] Ideas», «The Listener», 4 May 1978.) 

Πριν από αυτήν την άθλια κατάντια της φυσικομαθηματικής επιστήμης, το επαγγελματικό καθήκον του επιστήμονα από την αρχή των επιστημών στα παράλια του Αιγαίου τον 6ον αιώνα π.Χ. ήταν να αντιληφθεί, να ξεκαθαρίσει, να εξηγήσει και να κατανοήσει (understand) τα περίεργα, τα παράδοξα και τα δύσκολα. Αντιθέτως, στον 20όν και 21ον αιώνα μ.Χ. οι καθηγητές της φυσικομαθηματικής «επιστήμης» επιχειρούν να ΜΥΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝ τα θέματά τους, κάτι που ξεκάθαρα ΔΕΝ είναι επιστήμη και κάτι που προκάλεσε αμέτρητα χοντρά σφάλματα! Δηλαδή ο λεγόμενος μεταμοντερνισμός εδραιώθηκε παγκοσμίως όχι στο τέλος του 20ού αιώνα αλλά στη αρχή του!

Άλλο κακό επακόλουθο είναι η γενική απάρνηση και δυσφήμηση της παραδοσιακής και ορθής φιλοσοφικής τοποθέτησης «logical positivism» και ουσιαστικά η αναγκαστική αποδοχή της μιας ή της άλλης από τις εναπομείναντες θέσεις «illogical negativism» και «irrational nihilism». Ακολούθησε η αμφισβήτηση, η υπονόμευση, η δυσφήμηση, ή και η πλήρης απόρριψη της έννοιας ‘αλήθεια’ και συγχρόνως η ανύψωση γενικά του μυστηρίου και του μυστικισμού, της άγνοιας και της αχαπαροσύνης. Για παράδειγμα, δύο διαφορετικά πανεπιστήμια της Βρετανίας, το University Of Buckingham και το Southampton Solent University, διόρισαν Professor of Ignorance! 

Η ασχετοσύνη της σχετικότητας με την αλήθεια

 Σ Ε ένα από τα προγράμματα (που έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο ΡΙΚ) της τηλεοπτικής σειράς «Επιστήμη και Κοινωνία», ο καθηγητής φυσικής Κώστας Κόκκοτας ισχυρίστηκε ότι χωρίς τις διορθώσεις της θεωρίας της σχετικότητας η 24ωρη απόκλιση του Global Positioning System (GPS, Παγκόσμιο Σύστημα Προσδιορισμού Γεωγραφικής Θέσης) θα ανερχόταν στα 10Km. Ο ισχυρισμός αυτός θα γίνει πειστικός εάν ο καθηγητής Κόκκοτας (ή οποιοσδήποτε άλλος) αντικρούσει ή και ανατρέψει τα ακόλουθα σημεία και τέρατα:

ΕΝΑ από τα απαραίτητα όργανα για τη λειτουργία του GPS είναι το οπτικό γυροσκόπιο που βασίζεται στο φαινόμενο Sagnac που επινοήθηκε από τον Γάλλο Georges Sagnac (1869-1928), που ήταν μόνο μια από τις πολλές του αξιόλογες εργασίες και εφευρέσεις. Το 1913 ο Sagnac δημοσίευσε στο περιοδικό «Comptes rendus de l'Academie des Sciences» (Vol. 157, pp. 708-10) άρθρο με τίτλο "L'ether lumineux demontre par l'effet du vent relatif d'ether dans un interferometre en rotation uniforme" (“Πειραματική απόδειξη του αιθέρα του φωτός με την ανίχνευση του αιθεροανέμου από περιστρεφόμενο συμβολόμετρο”).

Ο SAGNACλοιπόν εφηύρε το οπτικό γυροσκόπιο, σχεδίασε το πείραμά του και υπολόγισε το μέγεθος του προβλεφθέντος φαινομένου βάσει της κυματικής φύσης του φωτός που απαιτεί μέσον διαδόσεως – που τότε ονομαζόταν ether, αιθέρας. Οι πράξεις αυτές αναμφισβήτητα ήσαν αντιδράσεις στις τότε απαρνήσεις του αιθέρα και συγκεκριμένα τη δήλωση του γνωστού Albert Einstein (1879- 1955) το 1905 ότι ο αιθέρας είναι αχρείαστος (superfluous).

Ο SAGNAC λοιπόν έκανε το πείραμα και παρατήρησε το προβλεφθέν βάσει του αιθέρα θετικό αποτέλεσμα. Ο Sagnac επίσης προέβλεψε και την πρακτική εφαρμογή της ανακάλυψής του που θριαμβευτικά υλοποιήθηκε από τη δεκαετία του 1970 με την έλευση του ring laser gyroscope. Φυσιολογικά ο Sagnac βάσιμα ισχυρίστηκε πως η εργασία του ήταν πειραματική απόδειξη του αιθέρα του φωτός, κάτι που ειπώθηκε και επίσημα το 1919 κατά τη διάρκεια της απονομής στον Sagnac του βραβείου Pierson-Perrin της Academie des Sciences της Γαλλίας. 

ΓΙΑ τους ενδιαφερόμενους, μετάφραση στην αγγλική γλώσσα της δημοσίευσης του Sagnac του 1913 υπάρχει στο βιβλίο «The Einstein Myth and the Ives Papers» (October 1980, Devin-Adair Pub). O Αμερικανός Herbert Eugene Ives (1882-1953), συμμέτοχος στο γνωστό Ives-Stilwell experiment, ήταν και αυτός πειραματικός φυσικός και εφευρέτης στα γνωστά Bell Laboratories που, όπως και ο Sagnac και εκατοντάδες άλλοι πραγματικοί επιστήμονες (που έχουν φιμωθεί), αποδόμησε τη θεωρία της σχετικότητας. Το 1948 του απονεμήθηκε το Presidential Medal for Merit από τον πρόεδρο Truman για τις χρήσιμες εφαρμογές των εφευρέσεών του στον Β’ Παγκόσμιον Πόλεμο. 

ΠΩΣ λοιπόν ο Einstein, που έζησε μέχρι το 1955 και που ως γνωστόν ήταν λαλίστατος και σε πολλά άλλα θέματα άσχετα με τα φυσικομαθηματικά, αντέδρασε στο πείραμα του Sagnac; Για να απαντήσουμε αυτήν την ερώτηση, επικαλούμαστε για πολλοστή φορά τις εύστοχες φράσεις «ρούφηγμα της γλώσσας» και «ένοχη σιγή» από την εξαιρετική αρθρογραφία του κ. Τάκη Αγαθοκλέους «Περί Δικαιοσύνης» στην «Αλήθεια» της 28.05.2020. Ωστόσο, υπάρχει ανιχνεύσιμη σίγουρη επίδραση στον Einstein από την εφεύρεση του Sagnac του 1913 και τη βράβευσή της το 1919. Ενώ το 1905 ο Einstein έγραψε «ο αιθέρας είναι αχρείαστος» («Ann. Phys., Lpz.», 17, p. 891, 1905), το 1922 ο Einstein έγραψε «ο χώρος χωρίς αιθέρα είναι αδιανόητος» («Sidelights on Relativity» (London: Methuen), p. 23, 1922)!

ΕΚ των ΥΣΤΕΡΩΝ παρουσιάστηκαν πολλοί υποστηρικτές του Einstein που αναιδώς δήθεν εξηγούν το πείραμα του Sagnac με τη θεωρία της σχετικότητας. Χειρότερα, και πάλιν εκ των ΥΣΤΕΡΩΝ, παρουσιάστηκαν κάποιοι που, αποκρύβοντας την αλήθεια, αυθαδώς βάφτισαν το φαινόμενο Sagnac σαν «relativistic effect», δηλαδή έγιναν και ψεύτες και σφετεριστές πνευματικών δικαιωμάτων, πχ J. Nuttall, «Electronics World and Wireless World», July 1990, pp. 608- 611; A. Watson, «New Scientist», 19 September 1992. ΕΝΑ δεύτερο απαραίτητο όργανο για τη λειτουργία του GPS είναι το ατομικό ρολόι. Μετά την επίτευξη της ατομικής βόμβας και του ατομικού αντιδραστήρα, το επόμενο ατομικό πρόγραμμα (project), με το οποίο ασχολήθηκαν κυρίως τα πλουσιοπαρόχως στελεχωμένα και εξοπλισμένα εργαστήρια των βιομηχανικά και οικονομικά παντοδύναμων ΗΠΑ, ήταν το ατομικό ρολόι. Παρ’ όλ’ αυτά την κούρσα κέρδισε το 1955, με ένα μόνο βοηθό, ο Άγγλος Louis Essen (1908-1997) στο National Physical Laboratory της μεταπολεμικά τότε χρεοκοπημένης Βρετανίας! 

ΓΙΑ να εξηγήσουμε αυτήν την παραδοξότητα, επικαλούμαστε την εφεύρεση του laser, που και αυτό χρησιμοποιείται, μέσω του ring laser gyroscope, στο GPS. Το 1984 το περιοδικό «IEEE Journal of Quantum Electronics» έκδοσε ειδικό τεύχος για να γιορτάσει τα εικοστά-πέμπτα γενέθλια του laser. Το πολύ ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό θέμα "Ideas and Stumbling Blocks in Quantum Electronics" ήταν ο τίτλος ενός από τα άρθρα, και ο συγγραφέας του ήταν ο Αμερικανός νομπελίστας του 1963 για την εφεύρεση των masers και lasers Charles Hard Townes (1915- 2015). Διαφάνηκε ότι πιο πολύς αγώνας χρειάστηκε για να παραμεριστούν τα εμπόδια (stumbling blocks) παρά για να διαμορφωθούν οι θετικές ιδέες. Μια πρόταση που λέει πολλά είναι η εξής: "Physicists were somewhat diverted by an emphasis in the world of physics on the photon [particle quantum] properties of light rather than its [classical wave] coherent aspects." Αυτός είναι ένας πολύ ευγενικός τρόπος για να εκφραστεί το προσβλητικό γεγονός ότι η εφεύρεση των masers και lasers είχε εμποδιστεί για δεκαετίες! Όπως παλαιότερα ήταν η Ε.Ο.Κ. και το Ν.Α.Τ.Ο., παραμένουν μέχρι σήμερα οι θεωρίες της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, δηλαδή «το ίδιο συνδικάτο». 

Ο LOUIS ESSENλοιπόν πέτυχε πρώτος να κατασκευάσει το ατομικό ρολόι το 1955, και επίσης να προσδιορίσει το 1950 την πιο ακριβή τιμή παγκοσμίως της ταχύτητας του φωτός, επειδή δεν ήταν καθόλου συγχυσμένος από τις ανοησίες του εν λόγω «συνδικάτου». Ο παγκοσμίως πρωτοπόρος λοιπόν στην ακριβή μέτρηση του χρόνου και της ταχύτητας του φωτός Louis Essen το 1971 δημοσίευσε το βιβλίο «The Special Theory of Relativity: A Critical Analysis», Oxford University Press (Oxford science research papers, 5), το συμπέρασμα του οποίου ήταν: «Einstein's theory of relativity is a set of incompatible assumptions … that is invalidated by its internal errors.» («είναι ένα συνονθύλευμα ασύμφωνων υποθέσεων... που καταρρίπτεται [χωρίς πειράματα!] από τα εσωτερικά της σφάλματα.) 

ΕΝΑ καθόλου άσχετο θέμα είναι η «αδρανειακή πλοήγηση» («inertial navigation»). Όπως και για το GPS, έτσι και το πρόγραμμα για την επίτευξη της αδρανειακής πλοήγησης (αρχικά πυραύλων) ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940 με άκρα μυστικότητα λόγω της πολεμικής χρησιμότητας. Το πώς έγινε στις ΗΠΑ και στη Βρετανία φανερώθηκε δεκαετίες μετά, το 1990, από το βιβλίο του Donald MacKenzie «Inventing Accuracy - A Historical Sociology of Nuclear Missile Guidance», MIT Press, Hardback 1990, Paperback 1993, ISBN 0-262-13258-3. Στη Βρετανία δεν έγινε ποτέ επειδή ο καθηγητής και νομπελίστας φυσικής και υψηλόβαθμος κυβερνητικός σύμβουλος Patrick Blackett (1897-1974) συμβούλευσε ότι η θεωρία της γενικής σχετικότητας ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την αδρανειακή πλοήγηση! Έτσι η Βρετανία κατασκευάζει η ίδια τις δικές της πυρηνικές βόμβες, αλλά για να εξοπλίσει τα πυρηνικά της υποβρύχια αγοράζει και τους πυραύλους και την αδρανειακή πλοήγηση από τις ΗΠΑ. Ατυχώς, το Imperial College έχει ονομάσει το 13-όροφο κτήριο που φιλοξενεί το Physics Department «The Blackett Laboratory». 

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ, ο επίσης καθηγητής και νομπελίστας φυσικής και υψηλόβαθμος κυβερνητικός σύμβουλος στις ΗΠΑ George Gamow (1904- 1968) έδωσε την ακριβώς ίδια συμβουλή όπως και ο Blackett στη Βρετανία! Την αποφασιστική διαφορά έκανε η παρουσία στην επιτροπή Guidance and Control Panel of the Air Force Scientific Advisory Board (που ανήκε και ο Gamow) του Charles Stark Draper (1901-1987) που ήταν Professor of Engineering στο MIT και που η ιστορία τον έκρινε ως "father of inertial navigation". Οι λεπτομέρειες στο προαναφερθέν βιβλίο του 1990 «Inventing Accuracy» και επίσης στο δικό μου βιβλίο (50000 λέξεων) «Dis-Inventing Certainty: A Historical Sociology of Epistemic Incorrectness and of Contemporary "Political Correctness"» που από το 1994 ψάχνει εκδότη. Σκανδαλωδώς, ο κανόνας είναι ότι τα βραβεία Νόμπελ δίνονται στους αποδεδειγμένα άχρηστους όπως οι Einstein, Blackett, Gamow..., και όχι στους αληθινούς ευεργέτες της ανθρωπότητας όπως οι Sagnac, Ives, Essen, Draper... 

ΣΤΗ σελίδα 292 του βιβλίου «Inventing Accuracy» υπάρχει η αποκαλυπτική φράση "prima-facie violation of the general theory of relativity". Παρόμοιες φράσεις υπάρχουν και στις σελίδες 92 και 384. Ωστόσο ο συγγραφέας, Professor of Sociology of Science Donald MacKenzie, πουθενά δεν εξηγεί γιατί το εν λόγω «prima-facie violation» (εκ πρώτης όψεως παραβίαση) είναι αυτό που προκύπτει από το ακριβές αφήγημα της όλης υπόθεσης, και όχι το ορθό: – εξ όλων των αντικειμενικών όψεων, αποφασιστική πειραματική διάψευση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας (decisive experimental falsification of the general theory of relativity). Εάν ο καθηγητής φυσικής Κώστας Κόκκοτας επιθυμεί να τον πιστέψουμε, υποχρεούται να εξηγήσει όλ’ αυτά. 

Για την τεχνολογία και τη θεωρία της πυρηνικής σύντηξης

 Aναφέρομαι στο αρκετά ενημερωτικό άρθρο «Μπορεί η πυρηνική σύντηξη να προσφέρει ανεξάντλητη πηγή ενέργειας;» του δρα Ανδρέα Πουλλικκά στην «Αλήθεια» της 24ης Δεκεμβρίου 2020 και ειδικά στην πρόταση: «Αν και σήμερα η τεχνολογία των πυρηνικών αντιδραστήρων σύντηξης βρίσκεται στα αρχικά της στάδια, για την αειφόρο ευημερία των μελλοντικών γενεών χρειάζεται να συνεχίσει η έρευνα για την κατανόηση της διαδικασίας της σύντηξης».

Υποθέτω ότι ο δρ Πουλλικκάς αναφέρεται στα αρχικά στάδια μιας ΝΕΑΣ γενεάς της τεχνολογίας των πυρηνικών αντιδραστήρων σύντηξης, καθότι η όλη υπόθεση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 αμέσως μετά την επίτευξη και της βόμβας σύντηξης και του αντιδραστήρα σχάσης.

Από τη δεκαετία του 1970 παρακολουθώ στον αγγλόφωνο Τύπο τα τεκταινόμενα και σ’ αυτό το ενδιαφέρον θέμα. Στα πολλά άρθρα που έχω διαβάσει από τότε, έχω προσέξει σε σχεδόν όλα τον ίδιο ευσεβοποθισμό και πνεύμα αισιοδοξίας ότι ο στόχος θα επιτυγχανόταν σε μια-δύο δεκαετίες. Έχουν ήδη περάσει επτά ολόκληρες δεκαετίες και παγκοσμίως έχουν ξοδευτεί πολλά δισεκατομμύρια. Ωστόσο, η πρόοδος είναι απειροελάχιστη και ο στόχος ουσιαστικά παραμένει τόσο μακριά όσο πάντοτε. Μου θυμίζει εκείνους που ανέβηκαν στην κορυφή του (οποιουδήποτε) υψηλού όρους της Γης όταν η Σελήνη μεσουρανούσε και νόμισαν ότι έκαναν πρόοδο στο να φτάσουν στη Σελήνη. Η συνήθης πρακτική των καθηγητών φυσικής και των αρθρογράφων του παρόντος θέματος είναι να «εξηγούν» την παραγωγή ενέργειας και από τη σύντηξη και από τη σχάση πυρήνων με τη θεωρία της εξαΰλωσης της ύλης, που και αυτή είναι μόνο μια από τις πολλές υπεραιωνόβιες λανθασμένες θεωρίες που σκανδαλωδώς διδάσκουν οι καθηγητές φυσικής. Προς τιμήν του ο δρ Πουλλικκάς δεν υπέπεσε σ’ αυτό το λάθος.

Φυσικά η σωστή θεωρία είναι αυτή που με δίδαξαν οι καθηγητές χημείας στο σχολείο για τις μοριακές αντιδράσεις (π.χ. την καύση των υδρογονανθράκων), ότι δηλαδή απελευθερώνεται η δυναμική ενέργεια που εμπεριέχεται στη δομή των μορίων. Ομοίως, στις πυρηνικές λοιπόν αντιδράσεις (και σύντηξη και σχάση πυρήνων) αποδεσμεύεται η δυναμική ενέργεια που εμπεριέχεται στη δομή των πυρήνων. Δεν γνωρίζω τι διδάσκουν σήμερα οι καθηγητές χημείας και στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο για τις μοριακές αντιδράσεις. Με ανησυχεί το γεγονός ότι τις πρόσφατες δεκαετίες κυκλοφορούν φράσεις όπως «relativistic engineering», «quantum chemistry», και «quantum computing». Προφανώς τα παιδαριώδη σφάλματα, αντί να διορθώνονται, επεκτείνονται, όπως και η ζημιά που προκαλούν στην κοινωνία! 

Δεν έχω ερευνήσει αρκετά το συγκεκριμένο θέμα για να μπορέσω να εξακριβώσω κατά πόσον τα πάμπολλα λάθη (που μόνο μερικά έχω αναδείξει σε προηγούμενα άρθρα μου στην «Αλήθεια») έχουν εμποδίσει τη συγκεκριμένη έρευνα για την τεχνολογία των πυρηνικών αντιδραστήρων σύντηξης. Για το καίριο θέμα πώς τα εν λόγω πάμπολλα λάθη έχουν ζημιώσει και συνεχίζουν να εμποδίζουν κάποια άλλα σπουδαία τεχνολογικά προγράμματα έχω συγγράψει βιβλίο από το 1994. Το πρωταρχικό καθήκον και του ερευνητή και του καθηγητή επιστήμονα, όπως έχει διδάξει και ο Αριστοτέλης, είναι να διορθώσει τα λάθη που έχει διδαχθεί. Η διόρθωση των πάμπολλων παιδαριωδών σφαλμάτων σίγουρα είναι απαραίτητη για την οποιαδήποτε πρόοδο συμπεριλαμβανομένης και της «κατανόησης της διαδικασίας της σύντηξης» και όχι μόνο. 

Εκτός από τα καθαρώς επιστημονικά ερωτηματικά, αυτή η προβληματική κατάσταση εγείρει επίσης το σοβαρό πολιτικό θέμα της χρηματοδότησης της επιστημονικής έρευνας και των πανεπιστημίων. Σε προηγούμενο άρθρο μου στην «Αλήθεια» («Το επιστημονικό κριτήριο για κρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις εμπορικών οργανισμών», 22.11.2020) διατύπωσα το γενικό επιστημονικό κριτήριο που εφαρμόζεται και στο παρόν καίριο θέμα. Η σωστή πρακτική είναι αυτή που εφαρμόζεται στο επίκαιρο θέμα της επιστημονικής έρευνας για τα ιατρικά φάρμακα και εμβόλια. Τα εθνικά συστήματα υγείας και οι κυβερνήσεις έχουν την επιλογή να αγοράσουν ένα ή και περισσότερα από τα αρκετά προϊόντα που έχουν βγει στην παγκόσμια αγορά και που είναι ήδη δοκιμασμένα και ελεγμένα. Η υπάρχουσα παγκοσμίως κοινή πρακτική να χορηγούνται χρήματα δήθεν για την εφεύρεση νέων προϊόντων και υπηρεσιών έχει προκύψει από ένα συνδυασμό διαφθοράς και ανοησίας και ισοδυναμεί με την άδεια να καούν τα χαρτονομίσματα που χορηγούνται.