Περί επιστήμης και ένοχης σιγής

“Περί επιστήμης και ένοχης σιγής”, ΤΕΤΑΡΤΗ 3.6.2020 - ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 16.561 - σελ. 16

Για τους λογικούς ανθρώπους, η πανδημία του 2019 - 2020 ανέδειξε θριαμβευτικά και τη σημασία και την αξία της ορθής επιστημονικής γνώσης. Όμως πόσοι λογικοί άνθρωποι και πιο συγκεκριμένα πόσοι επιστήμονες σήμερα γνωρίζουν τις αισχρές διδασκαλίες του επιστημονικού κατεστημένου σ’ αυτό το καίριο θέμα στις σκοτεινές δεκαετίες 1960 - 1990; Για τους πολλούς αναγνώστες που μάλλον θα θεωρήσουν απίστευτη την προηγούμενη πρόταση, παραθέτουμε ένα πειστικό (από μύρια) παράδειγμα:

Στην παγκόσμια αγγλική γλώσσα, τα εβδομαδιαία περιοδικά γενικής επιστήμης Science και Nature θεωρούνται τα πιο έγκυρα. Το Science είναι το επίσημο όργανο του American Association for the Advancement of Science – σίγουρα ο πιο ισχυρός επιστημονικός οργανισμός στον κόσμο. Το 1979 το Science τύπωσε τετρασέλιδο άρθρο (Broad, W.J. Science 206, 534-537(1979)) που εξυμνούσε τις ανόητες διδασκαλίες του τότε διάσημου καθηγητή της φιλοσοφίας της επιστήμης Paul Feyerabend, συγγραφέα του περιβόητου βιβλίου Against Method: Outline of an Anarchistic Theory of Knowledge (New Left Books. London. 1975), που ως εκ τούτου ο Paul Feyerabend έγινε ακόμα πιο διάσημος. Μεταξύ άλλων επαινετικών σχολίων, το άρθρο του Science έκανε θετική αναφορά και στις εξής προτάσεις του Feyerabend: «Νormal science is a fairy tale» και «equal time should be given to competing avenues of knowledge such as astrology, acupuncture, and witchcraft». Το καταληκτικό συμπέρασμα του (ψευδο-)Science ήταν: «Compared with the stiff and sober work that is often done in the philosophy of science, Feyerabend's views are a breath of fresh air».

 Ο γράφων άρχισε να ερευνά συστηματικά από το 1977 το πλαίσιο της τότε ουσιαστικά γενικής απόρριψης της σωστής άποψης της όλης επιστήμης, όχι όμως το συγκεκριμένο ζήτημα της αμφισβήτησης ειδικά της ιατρικής επιστήμης. Για όσους επιθυμούν να ερευνήσουν και αυτό το όχι ασήμαντο θέμα, παραθέτω το εξής απόσπασμα που χρειάστηκα να χρησιμοποιήσω σε μια δική μου δημοσίευση: «Argument rages in such unexpected places as the Journal of General and Internal Medicine over the possibility of objective research. (Paul R. Gross, ‘‘Postmodernism and the neoconservatives”, London Times Literary Supplement, 27 February 1998, p. 17). Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως η συζήτηση «over the possibility of objective research in medicine» επιτράπηκε μετά το 1994. Την περίοδο 1960 - 1994 η αμφισβήτηση των ανοησιών του επιστημονικού κατεστημένου δεν επιτρεπόταν καν από το εν λόγω διεφθαρμένο επιστημονικό κατεστημένο.

Ποιοι λοιπόν ήταν οι λόγοι που προκάλεσαν την απόρριψη της σωστής άποψης της επιστήμης από τη δεκαετία του 1960; Οι πιο πάνω αθλιότητες περί επιστήμης έπαψαν σταδιακά να εκφράζονται από τη δεκαετία του 1990. Ποια ήταν η πολύ συγκεκριμένη αιτία που επέφερε αυτό το θετικό βήμα; Γνωρίζει κανένας; Επίσης, από τα πάρα πολλά εκατομμύρια των υποτίθεται καταρτισμένων επιστημόνων στην περίοδο 1960 - 1990 (εκ των οποίων αρκετά εκατομμύρια παραμένουν ενεργοί σήμερα) πόσοι αντέδρασαν τότε στις εν λόγω αθλιότητες; Για να απαντήσω το τελευταίο ερώτημα, χρησιμοποιώ την ακριβώς περιγραφική φράση «ένοχη σιγή» των πάντων – επιστημόνων, φιλοσόφων, πολιτικών, δημοσιογράφων, κά (αν-)αρμοδίων.

 Δανείζομαι την εύστοχη φράση «ένοχη σιγή» από την αρθρογραφία του κυρίου Τάκη Αγαθοκλέους «Περί Δικαιοσύνης» στην Αλήθεια της 28 05 2020, μεταξύ άλλων, για τους πραγματικά ηρωικούς αγώνες του κ. Αλέκου Κωνσταντινίδη από το 1983 για να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη στην Κυπριακή Μπανανία, δηλαδή «τον καιρό που όλοι έτρεμαν τη δικαιοσύνη και δεν τολμούσαν να διαφωνήσουν μαζί της». Ο αγώνας του γράφοντος από το 1977 για την αποκατάσταση της σωστής επιστήμης, δηλαδή «τον καιρό που όλοι έτρεμαν το διεφθαρμένο επιστημονικό κατεστημένο και δεν τολμούσαν να διαφωνήσουν μαζί του», είχε μερική επιτυχία με αποτέλεσμα οι πιο προφανείς αθλιότητες να παραμεριστούν, όχι όμως τα λιγότερο προφανή (και επομένως πιο ύπουλα) κακώς κείμενα, που παραμένουν και συνεχίζουν να ζημιώνουν την κοινωνία.

Πώς οι χρήσιμοι για την όλη κοινωνία αγώνες του υποφαινομένου «επιβραβεύτηκαν»; Εκδιώχθηκε εκτός Πανεπιστημίων!