Η περίεργη σχέση του Σενέρ Λεβέντ με τους αφιλότιμους Ελληνοκύπριους

 Με την ευκαιρία της πρόσφατης δημοσίευσης στην τακτική στήλη του στον «Πολίτη» του άρθρου του Σενέρ Λεβέντ για τη χειρότερη σφαγή στο έδαφος της Κύπρου εδώ και αιώνες (από Ελληνοκύπριους στα Τουρκοκυπριακά χωριά Μαράθα, Αλόα και Σανδαλάρης τον Αύγουστο του 1974), ο κ. Πάμπος Χαραλάμπους στη δική του τακτική στήλη στην «Αλήθεια» της 21ης Μαρτίου 2021 κατέγραψε τα δικά του εύστοχα σχόλια στο θέμα του τίτλου του παρόντος άρθρου. Αξίζει να θυμηθούμε ένα διασκεδαστικό περιστατικό από το 2016 στο ίδιο παράξενο θέμα, που καταγράφηκε τότε στον «Πολίτη» από τον ίδιο τον Σενέρ Λεβέντ.

Συγκεκριμένα, την 1η Οκτωβρίου 2016 ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που υποστηρίζουν το ενιαίο κράτος, όπως και ο Σενέρ Λεβέντ, τον προσκάλεσαν για να γιορτάσουν μαζί την επέτειο της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Μεταξύ άλλων κακώς εχόντων, σε προγραμματισμένη ταινία περί της ιστορίας της ΚΔ έγινε η γνωστή αναφορά στην «Τουρκανταρσία του 1963-64», των «Τουρκοκυπρίων στασιαστών και τρομοκρατών», και φυσικά καμιά αναφορά στο Σχέδιο Ακρίτας. Επίσης στο τέλος του εορτασμού παίχθηκε ο εθνικός ύμνος όχι της ΚΔ αλλά ενός άλλου κράτους - της Ελληνικής Δημοκρατίας. Φυσικά η «Τουρκανταρσία του 1963-64» και ο ξένος εθνικός ύμνος (για τον εορτασμό της ΚΔ) πάντα ήσαν απαραίτητα στοιχεία των παραμυθοποιημένων αφηγημάτων και των επίσημων τελετών της ελληνοκυπριακής πλευράς, ωστόσο στον συγκεκριμένο εορτασμό του 2016 είχαν ως επίσημον προσκαλεσμένον και επίσημον ομιλητήν τον Τουρκοκύπριο Σενέρ Λεβέντ! Έτσι λοιπόν έπεσαν οι μάσκες και βγήκαν τα προσωπεία, κι έγινε επί τέλους ολοφάνερη η υποκρισία των Ελληνοκυπρίων Γραμματέων και Φαρισαίων Υποκριτών δήθεν υποστηρικτών της ΚΔ.

Επίσης, στις εκλογές του 2015 και 2019 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Σενέρ Λεβέντ υπέβαλε ανεξάρτητη υποψηφιότητα και φυσικά πήρε πολύ λίγους ψήφους. Το ακανθώδες ερώτημα τώρα είναι: Τα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν επίμονα το ένα ενωμένο ενιαίο κράτος και απορρίπτουν λυσσαλέα τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ), γιατί ποτέ μα ποτέ δεν κάλεσαν τον Σενέρ Λεβέντ που υποστηρίζει με ειλικρίνεια το ένα ενωμένο ενιαίο κράτος να είναι υποψήφιος του δικού τους ελληνοκυπριακού πολιτικού κόμματος, όπως επιτυχώς έπραξε το ΑΚΕΛ το 2019 με τον ομοϊδεάτη τους Νιαζί Κιζίλγιουρεκ; Μήπως επειδή τα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν ενιαίο κράτος και απορρίπτουν τη ΔΔΟ έχουν αυτές τις θέσεις χωρίς ειλικρίνεια και χωρίς εντιμότητα; Αυτή η άθλια απουσία ειλικρίνειας και εντιμότητας στην πολιτική ζωή της Κύπρου δεν έχει εμφανιστεί προσφάτως, αλλά χρονολογείται από πριν την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, που φαίνεται να είναι το μοναδικό κράτος σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας του οποίου οι κυβερνήτες του (και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι) από την ίδρυσή του το 1960 και μέχρι τη σκόπιμα ουσιαστική διάλυσή του το 1963-4 είχαν σκοπό την κατάργησή του, και μάλιστα καταδίωκαν, μέχρι και δολοφονούσαν, τους υποστηρικτές του!

Στην (απομείνουσα) επικράτεια της ΚΔ η 1η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως αργία για τον εορτασμό της ΚΔ ΟΧΙ το 1960 (έτος ίδρυσης της ΚΔ) αλλά το 1979. Γιατί; Επειδή οι «αήττητοι» του 1959 εξαναγκάστηκαν από τους νικητές Βρετανούς να αποδεχτούν (προφανώς προσωρινά και με υποκρισία) τη συγκυβέρνηση της Κύπρου με τους Τουρκοκύπριους και, χειρότερα, τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας χωρίς, οι άφρονες, να μπορούν να προβλέψουν έγκαιρα τους κινδύνους, όμως επιδιώκοντας βλακωδώς τη συνέχιση του αγώνα για την ένωση. Αρκετοί δε από αυτούς αποκαλούσαν τότε (προ-1974) με αξιοθαύμαστη ειλικρίνεια την ΚΔ ως «ψευδοκράτος»! 

Για την ένωση λοιπόν οι «αήττητοι» του 1959 ετοίμασαν το Σχέδιο Ακρίτας και το έθεσαν σε εφαρμογή τον Δεκέμβριο του 1963 με αποτέλεσμα την σφαγή εκατοντάδων (1963 - 1967), χωρίς όμως επιτυχία. Άλλη μια μάταια προσπάθεια για την ένωση έγινε το 1974 με αποτέλεσμα την σφαγή χιλιάδων και την κατάκτηση της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία, κάτι που μερικοί σώφρονες πρόβλεψαν δύο δεκαετίες πιο πριν.

Επιτέλους τότε μόνο, μετά την καταστροφή του 1974, πολλοί Ελληνοκύπριοι κατάλαβαν την ματαιότητα των πράξεων τους, και αρκέστηκαν στο να κρατήσουν το τι απέμεινε από την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά όπως αποδεικνύεται και πάλιν χωρίς την απαιτούμενη ειλικρίνεια και εντιμότητα. Ακόμα και τα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα που χωρίς ειλικρίνεια και χωρίς εντιμότητα υποστηρίζουν επίμονα το ένα ενωμένο ενιαίο κράτος και απορρίπτουν λυσσαλέα τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία συνεχίζουν από το 1964 να σφετερίζονται τα υπουργεία, τις έδρες της Βουλής, τα κρατικά αξιώματα, κλπ, που το σύνταγμα του 1960 αποδίδει στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, και ομοίως από το 2004 τις δύο έδρες της Ευρωβουλής (από το 2019 μόνο μία) και τα άλλα ευρωπαϊκά αξιώματα. 

Πιο συγκεκριμένα, ποιοι Ελληνοκύπριοι αποκαλούν την ΔΔΟ ‘ρατσιστική’ και επιδιώκουν το ‘μη ρατσιστικό’ ενιαίο κράτος; Οι ξεκάθαρα ρατσιστές και συγχρόνως ανέντιμοι Ελληνοκύπριοι των οποίων η αρρωστημένη ρατσιστική ιδεολογία οδήγησε, όπως ακριβώς προέβλεψαν οι φρόνιμοι Ελληνοκύπριοι από το 1954, στη διχοτόμηση και σε όλα τα άλλα κακά. 

Καταληκτικά παρατηρούμε ότι μερικοί από τους πιο «λόγιους» αποδεδειγμένα ανέντιμους ρατσιστές κορδώνουν οι αφιλότιμοι με τον ισχυρισμό ότι δήθεν η αγγλική γλώσσα δεν έχει λέξη που να σημαίνει ‘φιλότιμο’. 

Οι «Σατανικοί στίχοι» του 1988 φανέρωσαν τα μπερδέματα του κοσμικού πολιτισμού της Δύσης

 Ως ένας σύγχρονος Πλούταρχος, ο κ. Πάμπος Χαραλάμπους στην «Αλήθεια» της 4ης Μαρτίου 2021 σκιαγράφησε τους (παγκόσμιας εμβέλειας) παράλληλους βίους του «El Diablo» («Ο Σατανάς») του 2021 και «The Satanic Verses» («Σατανικοί στίχοι») του 1988. Δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε στα ΜΜΕ στην Κύπρο το 1988-9, όμως αξίζει να ανακληθούν κάποια σπουδαία (που δηλαδή πρέπει να σπουδαστούν) που γράφτηκαν τότε στον τύπο της Αγγλίας.

Ένα άρθρο του Michael Ignatieff στην κυριακάτικη «Observer» (2 April 1989) είχε τίτλο “Defenders of Rushdie Tied Up in Knots”, που σημαίνει, οι υπερασπιστές του Rushdie [είναι] σφικτοδεμένοι [από τα μπερδέματά τους]. (Ο Salman Rushdie είναι ο βραβευμένος συγγραφέας του «The Satanic Verses».) Η εξήγηση εν συντομία έχει ως εξής: Οι ισλαμιστές (και άλλοι θρήσκοι φονταμενταλιστές) έχουν ένα δόγμα και είναι απόλυτα σίγουροι για το δόγμα που πιστεύουν. Αντιθέτως, οι διανοούμενοι του κοσμικού πολιτισμού της Δύσης έχουν κι αυτοί μια ‘φιλοσοφία’, αλλά ποτέ δεν είναι σίγουροι για τη ‘φιλοσοφία’ τους, όπως οι ίδιοι παραδέχονται. Επομένως, δεν γίνεται να πιστεύουν σε οτιδήποτε διδάσκουν!

Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο λοιπόν οι λόγιοι της Δύσης οι ίδιοι υπονομεύουν τα διδάγματά τους, όπως ο γράφων εξήγησε και στο άρθρο «Τα πάντα είναι αβέβαια;» στην «Αλήθεια» της 20.1.2021. Ως γεγονός, οι ίδιοι έχουν ανοίξει τον τάφο μέσα στον οποίο οι αντίπαλοί τους με χαρά τους ενταφιάζουν! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο τότε συντάκτης θρησκευτικών θεμάτων (religious affairs correspondent) της εφημερίδας «The Times» Clifford Longley βάσιμα ισχυρίστηκε ότι η ‘φιλοσοφία’ του κοσμικού πολιτισμού της Δύσης είναι πια νεκρή και με ευχαρίστηση κι αυτός έκανε τη μεταθανάτια ιατροδικαστική εξέταση! (“Inquest on the Enlightenment”, «The Times», 25.3.1989). 

Παρεμπιπτόντως, ο νεαρός τότε και πολυγραφότατος τώρα Michael Ignatieff εγκατέλειψε και ξέχασε το συγκεκριμένο καυτό παγκόσμιο ζήτημα και ασχολήθηκε με μικροεπαρχιότικες απασχολήσεις όπως η αρχηγεία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (Leader of the Official Opposition) της Βουλής του Καναδά, και από το 2016 President and Rector, Central European University, Budapest. 

Το ανόητο «Τα πάντα είναι αβέβαια» το δίδασκαν και οι γνωστοί σοφιστές της αρχαιότητας. Τότε όμως ήταν η αρχή της φιλοσοφίας. Η ανθρωπότητα τίποτα νέο δεν έμαθε στις ενδιάμεσες χιλιετίες; Πάντως εγώ ο γράφων, όπως πάντοτε, έκανα το καθήκον μου στέλλοντας σημειώματα (που διόρθωναν τα εν λόγω σφάλματα) για δημοσίευση σε όλα τα αρμόδια έντυπα της Αγγλίας. Δυστυχώς, κανένα από τα ΜΜΕ της Αγγλίας θεώρησε σωστό να δημοσιεύσει κάτι δικό μου σ’ αυτό το καίριο θέμα, και μόνο το «Journal of Applied Philosophy» τύπωσε σχετική μελέτη μου με τίτλο “Where the West has Gone Wrong” (Vol. 6, No. 2, 1989, pp. 249-250), που προφανώς και αυτό αγνοήθηκε από τους λίγους πανεπιστημιακούς που χρησιμοποιούν το εν λόγω «Journal of Applied Philosophy». Γι’ αυτό και τα παιδαριώδη σφάλματα στα θεμέλια του πολιτισμού παραμένουν αδιόρθωτα. Γι’ αυτό και «Ο μεταμοντέρνος σκοταδισμός του 20ού και 21ου αιώνα μ.Χ.» («Αλήθεια» 24.2.2021) εξακολουθεί να ζημιώνει την ανθρωπότητα.  

Περί φαντασίας, γνώσης, λογικής και επιστήμης

 Hρήση του Αϊνστάιν, «Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση», που εμφανίζεται τακτικά στα «Της ημέρας» στην «Αλήθεια» χρήζει προσεκτικής εξέτασης και σωστής επεξήγησης. Ένα από τα πολλά σπουδαία (που δηλαδή όλοι που επιθυμούν να αποκ α λ ο ύ ν τ α ι μορφωμένοι πρέπει να τα σπουδάσουν) θέματα που δεν έχω διδαχθεί ποτέ (και πάλιν τα κενά παιδείας!), αλλά ο ίδιος ανακάλυψα, είναι και το εξής:

Οι πλείστες, αν όχι όλες, λέξεις (οι ίδιες ή ετυμολογικά παραπλήσιες) που αναφέρονται στα θέματα της όρασης, αναφέρονται επίσης και στα θέματα της νόησης. Αυτό σίγουρα συμβαίνει στην ελληνική και αγγλική, γλώσσες που γνωρίζω αρκετά καλά, και υποθέτω και σε άλλες (αν όχι όλες τις) γλώσσες: όραση και όραμα, ενόραση / θωρώ και θεωρώ / βλέπω και (προ-)βλέπω / παρατηρώ και παρατηρώ / κοιτάζω και κοιτάζω / είδα και οίδα, ιδέα / φάση και (πρό-)φάση / φαίνομαι και φαντάζομαι, φαντασία, φάντασμα / see και see / view και view / vision και vision / vista και vista / observe και observe / image και imagine / appear και apparition / spectrum και spectre / phenomenon και phantom / spectate και speculate, σπεκουλαδόρος... Στην αγγλική γλώσσα υπάρχει και η φράση «the mind’s eye» που βλέπει «mental images».

Οι λέξεις λοιπόν «φαινόμενο» και «φαντασία» είναι μεν ετυμολογικά συγγενικές, ωστόσο χρειάζεται απόλυτη προσοχή για να κατανοήσουμε και να αποσαφηνίσουμε τις διαφορετικές τους σημασίες και κρίσιμους ρόλους στην επιστημονική μέθοδο. Πρώτα διορθώνουμε τη γνωστή (αλλά ανακριβή) φράση, «τα φαινόμενα απατούν», με τη σωστή φράση, «μερικά φαινόμενα ενίοτε απατούν», και προσθέτουμε ότι είναι η φαντασίες ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΩΝ (υποτίθεται επιστημόνων) που κατά κανόνα πιο συχνά και πιο πολύ (αυτ-)απατούν! Αυτό συμβαίνει επειδή η πραγματικότητα είναι ΜΙΑ ενώ τα δημιουργήματα της φαντασίας είναι ΑΠΕΙΡΑ και έτσι είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί προσεκτικά το ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ δημιούργημα της φαντασίας που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κάτι που συχνά ΔΕΝ είναι εύκολο. Χειρότερα... Για να επιδείξουμε τα χειρότερα αυτής της υπόθεσης, επικαλούμαστε τη σοφία του μακαριστού τώρα Αλέκου Κωνσταντινίδη. Ο Αλέκος Κωνσταντινίδης λοιπόν έχει ορθώς τιμηθεί για τα πολλά αξιόλογα και αξιέπαινα προτερήματα, αρετές και έργα του. Το παρόν σημείωμα επιχειρεί να αναδείξει ακόμα ένα σπουδαίο (και με παγκόσμια εμβέλεια!) στοιχείο στο έργο του Αλέκου Κωνσταντινίδη. 

Συγκεκριμένα, στην καθημερινή στήλη του στην «Αλήθεια» της 09.01.2021 με τίτλο «Οι εξελίξεις του κυπριακού και η σημασία της λέξης εξέλιξη», ο Αλέκος Κωνσταντινίδης εντόπισε και επεσήμανε καίρια «ερωτηματικά για την εξελικτική πορεία του homo sapiens». Από τη δεκαετία του 1970, παρακολουθώ τακτικά τον Τύπο και το ραδιόφωνο της Βρετανίας, και ποτέ δεν πρόσεξα κάτι ανάλογο από τους τακτικούς αρθρογράφους και σχολιαστές, αλλά ούτε και από τα εκατομμύρια που είναι οι υποτιθέμενοι επιστήμονες των βιολογικών και άλλων επιστημών και που ποτέ δεν ανακάλυψαν αυτήν την ενοχλητική αλήθεια! Παραμένοντας στο ίδιο θέμα, παραθέτουμε την εξής αποκαλυπτική παράγραφο από το άρθρο «Ειδήμονες εξ επαγγέλματος» στην «Αλήθεια» της 26.02.2021: 

«Κανένας εξ επαγγέλματος ειδήμων δεν μας προειδοποίησε για την κατάρρευση των Κυπριακών Αερογραμμών, της Λαϊκής Τράπεζας, του Συνεργατισμού και, εν γένει, της οικονομίας μας, της οποίας η καθίζηση αποτελούσε ζήτημα χρόνου. Αλλά μόλις συνέβησαν τα προαναφερθέντα, βγήκαν για να μας εξηγήσουν τα αίτια για τα οποία, προηγουμένως, δεν είχαν βγάλει μιλιά».

Ουκ ολίγα λοιπόν τα επαγγέλματα ειδημόνων που κάθε άλλο παρά ειδήμονες είναι. Σημειωτέον, homo sapiens = wise human = σοφός άνθρωπος. Επομένως, έχουμε αποδείξει ότι homo sapiens είναι ένας εσφαλμένος όρος, που πρέπει να διορθωθεί! Επανερχόμαστε τώρα στο θέμα περί φαντασίας και γνώσης. Χωρίς λοιπόν τα στερεά θεμέλια και της ΣΩΣΤΗΣ γνώσης και της ΟΡΘΗΣ λογικής, είναι σχεδόν σίγουρο πως η φαντασία θα οδηγήσει τους αρρωστημένα φαντασιόπληκτους σε σφάλματα. Έτσι ερμηνεύονται τα πολλά παιδαριώδη σφάλματα του Αϊνστάιν και των ψευδο-ειδημόνων συναδέλφων του, που μου δόθηκε η ευκαιρία να επεξηγήσω με άρθρα μου στην «Αλήθεια» τους τελευταίους δέκα μήνες.